Μέσα στο Λουτράκι, σε μια ρεματιά στην περιοχή ΚΟΛΩΝΑΚΙ, ευρίσκεται η μικρή νεοσύστατη Μονή της Αγίας     Μαρίνας.  Την 28ην Φεβρουαρίου του 1982 μια τετραμελής αδελφότης τη προτροπή του π. Νεκταρίου Μαρμαρινού, και τη ευλογία του τότε Μητροπολίτου Παντελεήμονος     Καρανικόλα ήλθε και εγκαταβίωσε εις αυτόν τον χώρον και να του δώση ζωή, που μέχρι τότε ήτο Μετόχιον της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου.  Κατόπιν πρακτικού του     Ηγουμ/λίου της προαναφερθείσης Μονής παρεχορήθη προκειμένου να γίνη επίσημη Μονή, κατόπιν διαδικασιών και ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ υπό του τέως προέδρου της     Ελληνικής Δημοκρατίας κου Κων/νου Καραμανλή, και το οποίον δημοσιεύθηκε εις το υπ᾿ αριθμ. 82 Φ.Ε.Κ. ΤΗΝ 20ην  Ιουνίου 1999.  Εκτοτε η Μονή λειτουργεί     κανονικά με την τότε εκλεκτήν Καθηγουμένη ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ήτις υπήρξε στο παρελθόν η πρώτη μοναχή της Μονής Οσίου Παταπίου με πνευματικόν της τον πατέρα     Νεκτάριο Μαρμαρινό.  Και σήμερα μετά την εκδημίαν της Μακαριστής Συγκλητικής, εξακολουθεί να λειτουργεί η Μονή υπό την Καθηγουμένην Παρασκευή Κασκαρίκα ήτις     ανέλαβε την διοίκησιν της Μονής από το 1997, ήτις εξελέγη με ψηφοφορία.  Το Μοναστήρι της ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑΣ ξεκούρασε πολλές ψυχές κατά το παρελθόν και εξ     ακολουθεί να ξεκουράζη κάθε πονεμένην ψυχή και μη που προσέρχεται να προσευχηθή σ᾿ αυτόν τον ήσυχον τόπον.  Είθε ο Θεός να στηρίζη και να ευλογή την     αδελφότητα, που αγωνίζεται να διατηρή ζωντανή αυτή τη γωνιά, που ακούει στο όνομα ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ. – Αμήν.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἔχει τὴν ἀρχήν της εἰς τὸ ἔτος 1930. Ἱδρύεται ὑπὸ εὐλαβῶν ὑπάρξεων, γυναικῶν κατὰ τὸ γένος.     Ἐπιποθοῦσαι αὕται τὴν ἐν Χριστῷ τελείωσιν διὰ τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφιερώσεώς των ἐν τῷ μοναστηρίῳ συνήχθησαν περὶ τὸν Ἱερο­μόναχον κυρὸν Ἰγνάτιον Πενταράκην ἐκ Κρήτης     ὁρμώμενον καὶ περὶ τὴν μακαριστὴν πρώτην Καθηγουμένην Καλλινίκην Βαρελᾶν ἐξ  Ἀχαρνῶν Ἀττικῆς.  Ἔπηξαν θυσια­στήριον καὶ συνέστησαν Ἱερὸν Κοινόβιον ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς     τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἀνα­στάσεως πρὸς τιμὴν ἱερᾶς κτητορικῆς εἰκόνος, τὴν ὁποία εἶχε ὡς οἰκογενειακὸν κειμήλιον ὁ ὡς ἄνω  ἀναφερόμενος Ἱερομόναχος, ἐπὶ τῆς ὁποίας     ἱστορεῖται ἡ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔνδοξος ἐκ τοῦ Τάφου ἔγερσις ἔχουσα ἐπιγραφήν: "1834 Δεκεμβρίου 20", ἄν καὶ εἰς τὴν ὑπ' ἀριθμ. 442/1979 ἀπόφασιν τοῦ     Εἰρηνοδικείου Κορίνθου ἀναγράφονται τά:  ˝... Κατὰ τὴν γενομένην διανομὴν τοῦ ἔτους 1879, οἱ δικαιοπάροχοι τῶν διαδίκων ἔλαβον κήπους γειτονικοὺς εἰς τὴν θέσιν ˝    Ἀνάστασις"  ἤ ˝Πηγάδια" ἤ ˝Κῆποι" κτηματικῆς περιφερείας Λουτρακίου ... Τὸ ἀκίνητον τοῦτο πρὸς δυσμὰς εἶχεν δρόμον καρόδρομον, δι' οὗ διήρχετο πᾶς βουλόμενος, ἰδίᾳ     δὲ ἵνα μεταβῇ εἰς τὴν παρακειμένην παλαιὰν ἐκκλησίαν τῆς Ἀναστάσεως, ἐξ ἧς ἔλαβεν πιθανὸν καὶ ἡ περιοχὴ τὸ τοπωνύμιόν της...".  Τό  ἔτος 1955 ἐπί Ἀρχιερατείας κυροῦ     Προκοπίου Τζαβᾶρα(†1964) καὶ διὰ τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1/20-3-1955 Βασιλικοῦ Διατάγματος δημοσιευθέντος εἰς Φ.Ε.Κ. 126/20-5-1955 ἀναγνωρίζεται ἐπισήμως Ἱερὰ Κοινοβιακὴ     Μονὴ ἀνήκουσα εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κορίνθου. Κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος ἡ Μονή ταχέως ἐγνώ­ρι­σεν τὴν παρακμὴν ἐναπομείνασα εἰς αὐτὴν μόνον ἡ πρώτη Καθηγουμένη     ἕως τὴν 23ην Ἀπριλίου 1975 καθ᾿ ἥν ἡμερομηνίαν καὶ ἐκοιμήθη. Κατὰ τὰ ἔτη 1975-1990 συνε­χίζει νά λειτουργῇ ὡς Γυναικεία.  Διακαὴς πόθος ἐμφωλεύων εἰς τὰ βάθη τῆς     καρδίας τοῦ Μητροπολίτου Κορίνθου κυροῦ Παντελεήμονος Καρανικόλα (1965-2006), ὅπως ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἐπα­να­λειτουργήσῃ, εὑρίσκει τὴν ἐκπλήρωσίν του κατά τὸ θέρος τοῦ     ἔτους 1988, ὅταν ἐγκα­θίσταται ὑπό δοκιμήν ἀνδρῴα Μοναστική ἀδελφότης ὑπὸ τὸν Ἱερομόνα­χον κ. Ἀγάπιον Δρίτσαν ἐκ Μεγάρων Ἀττικῆς. Τὸ ἔτος 1990 καὶ διὰ τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ.     16/12-1-1990 Προεδρικοῦ Διατάγματος δημοσιευθέντος εἰς Φ.Ε.Κ. 6/22­-1-1990 ἡ μέχρι τοῦδε Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ μετατρέπεται εἰς ἀνδρῷα.  Ἡ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν     ἐγκατασταθεῖσα ἀνδρῷα πλέον ἀδελφότης ἐπι­δί­δε­ται εἰς τὴν ἐπίτευξιν, κατὰ τὸ δυνατὸν, τῆς ἐν Χριστῷ  τελειώσεως διὰ τῆς πραγμα­τώ­σεως τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρετῶν, μέσῳ     τῆς ἀκριβοῦς μοναχικῆς πολιτείας, ὅπως τὴν διέγρα­ψαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἰς τοὺς θεοπνεύστους καὶ αἰωνίου κύρους Μοναστι­κοὺς Κανονισμοὺς αὐτῶν, ἵνα διὰ τῆς     εἰρηνεύσεως αὐτῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἁγιασμοῦ εἰρηνεύσουν καὶ ἀναπαυθοῦν πλησίον αὐτῆς καὶ ἄλλαι ψυχαὶ συμφώνως πρὸς τὴν θεμελιώδη περίληψιν τοῦ θείου θελήματος καὶ     τὴν ἱεράρχησιν καὶ ἀξιολό­γη­σιν, τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος παρέδωκεν:  ˝Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου...  αὕτη ἐστὶ πρώτη ἐντολή. Δευτέρα δὲ ὁμοίᾳ αὐτῇ ἀγαπήσεις     τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν" (Ματθ. κβ΄, 37-39).  Ἡ Ἱ. Μονὴ πανηγυρίζει τὴν κυριώνυμον ἡμέραν τοῦ Ἁγίου Πάσχα δι' ἀγρυ­πνίας. Τὴν Δευτέραν τοῦ Πάσχα τελεῖ ἑόρτιον     σύναξιν μετὰ Ὄρθρου, Θ. Λειτουρ­γίας καὶ Λιτανεύσεως μεθ' Ἁγιασμοῦ, ἐπακολουθεῖ δὲ πανηγυρικὴ τράπεζα κατὰ τὴν τάξιν.  Δευτέρα πανήγυρις εἶναι ἡ 15η Δεκεμβρίου,     μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου.  Τὴν 1ην Ὀκτωβρίου πανηγυρίζει τὸ παρεκκλήσιον τῆς ˝Ἁγίας Σκέπης"καὶ τιμᾶ­ται καὶ ἡ ἐφέστιος εἰκὼν τῆς Ἱ. Μονῆς,     ἁγειορειτικὸν ἀντίγραφον τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου.  Εἰς τὸ ὑπὸ ἀνέγερσιν, σήμερον, συγκρότημα δοχῆς εὑρίσκεται τὸ ἐσωτερικὸν παρεκ­κλήσιον τῶν ˝Ἐπουρανίων     δυνάμεων" καὶ εἰς τὸ Μετόχιον εἰς τὸν ˝Πλάτανον" Γερανίων ὀρέων τὰ παρεκκλήσια τοῦ ˝Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου" καὶ τοῦ ˝Ἁγίου Φανουρίου".  Ἐξόχως τιμᾶται εἰς τὴν Ἱ.     Μονὴν ἡ 16η Σεπτεμβρίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφη­μίας, ἡμέραν καθ' ἥν ἐτελέσθησαν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Καθο­λι­κοῦ ἐν ἔτει 1990 καὶ ἡ καθιέρωσις τῆς Ἱ. Μονῆς ὡς ἀνδρῴας     τοιαύτης.  Εἰς τὸ ὑπ' ἀριθμ. 10/15-6-1996 φύλλον τοῦ περιοδ. ˝ΕΚΚΛΗΣΙΑ"ἐδημο­σιεύ­θη ὁ Ἐσωτερικὸς Κανονισμὸς τῆς Ἱ. Μονῆς, ἀφορῶν εἰς τὴν ὀργάνωσιν, τὴν διοίκη­σιν,     τὸν πνευματικὸν βίον καὶ τὴν ἐν γένει λειτουργίαν αὐτῆς.  Ἡ ἀνύστακτος μέριμνα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου ἡμῶν κ. Διονυσίου διὰ τὴν Ἱ. Μονὴν ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν εὐλογίαν     διὰ τὴν ἀπρόσκοπτον λειτουργίαν καὶ πρόοδον αὐτῆς.

Επάνω στήν απότομη πλαγιά των Γερανείων όπου δεσπόζει πάνω απ' τό Λουτράκι κι αντικρυστά στήν Κόρινθο, βρίσκεται ἡ Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου, κτηριακό συγκρότημα-επέκτασις του αρχαίου ασκητηρίου, πού ωσάν λευκή αετοφωλιά ανάμεσα στ'     απόκρημνα βράχια χρονολογείται πρό του ΙΔ' αιώνος. Η Μονή ιδρύθηκε καί επεκτάθηκε γύρω ἀπό τό αρχαῖο ασκητήριο, μέ κόπους, μόχθους, θυσίες καί δοκιμασίες τό 1952. Εμπνευστής διά τήν ίδρυσιν της Ιεράς Μονής καί κτήτωρ αυτής, είναι ο Πατήρ Νεκτάριος Μαρμαρινός, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου. Η φυσική καί πνευματική ομορφιά  ανταμείβη τόν προσκυνητή ή καί ακόμη τόν απλό καί περίεργο επισκέπτη. Μά η ομορφότερη απόλαυσις της ψυχής του προσκυνητή είναι τό ιερό Λείψανο του Οσίου Παταπίου του θαυματουργού. Γεμάτο ευωδία καί θαυματουργική χάρη, κοσμεί καί προστατεύει τήν Μονή καί ώς αδαπάνητο ιατρείο ψυχικών καί σωματικών νόσων, σκορπίζει τήν δωρεά του Θεού στον πόνο, στήν θλίψη καί τήν δοκιμασία της ανθρώπινης ζωής. Έτσι ακριβώς τά πλήθη των ευλαβών προσκυνητών     δέχονται τήν θαυματουργικήν δωρεάν του Θεού, διά μέσου του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Πατρός ημών Παταπίου, του καί θαυματουργού επικληθέντος, διά τό πλήθος των θαυμάτων αυτού. Εκτεθειμένο ευλαβικά μέσα στήν ξύλινη λάρνακα, στό βάθος του απέρριτου φυσικού σπηλαίου, δείχνει στόν προσκυνητή οδόν ζωής, υπενθυμίζοντάς του, τόν αληθή προορισμό της υπάρξεώς του. Ευρετής του Αγίου Λειψάνου, υπήρξε ο έκ Λουτρακίου ιερεύς Κων/νος Σουσάνης. Τό 1904 επιτροπή Λουτρακιωτών, μέ επικεφαλής τόν προαναφερθέντα ιερέα, ανασκάπτει τό σπήλαιον γιά νά διευρύνουν τόν χώρον. Καθώς ρίχνουν ένα κτιστό πεζούλι δυτικά του σπηλαίου, ανακαλύπτουν τό ιερό λείψανον άφθορον καί ευωδιάζον, φέρων έπ' αυτού ξύλινον σταυρόν καί βυζαντινά νομίσματα. Τό λιθόκτιστο τέμπλο του στολίζεται μέ μεταβυζαντινές τοιχογραφίες. Η αγία Τράπεζα καί η Πρόθεσις, βρίσκονται μέσα σέ λαξευμένο κοίλωμα βράχου. Η πλέον αξιόλογος των απεικονιζομένων μορφών καί σπανίζουσα, είναι η της Αγίας Υπομονής. Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ειρήνη ή Ελένη Παλαιολογίνα, ήτο σύζυγος Μανουήλ του Β' του Παλαιολόγου, λαβούσα δέ τό  μοναχικό σχήμα μετωνομάσθη εις Υπομονή Μοναχήν.  Μέ τήν ίδρυσιν της Μονής τό 1952 αποκτά «φύλακας». Από τότε μέχρι σήμερα, υπάρχει μέσα στό ταπεινό σπήλαιο, μάρτυρας καί φορεύς της χάριτος του Θεού,τό ιερό λείψανο του Οσίου πατρός ημών Παταπίου, παρήγορος ιατρός, των έν θλίψει καί ανάγκη ευρισκομένων.