ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΗΧΟΣ

 

T ΣΑΒΒΑΤ ΕΣΠΕΡΑΣ

 

ΕΝ ΤΜΙΚΡ ΕΣΠΕΡΙΝ

 

     Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου

 Ἠχος γ'

Τῷ σῷ Σταυρῷ Χριστὲ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καὶ διαβόλου ἡ πλάνη κατήργηται· γένος δὲ ἀνθρώπων, πίστει σῳζόμενον, ὕμνον σοι καθ´ ἑκάστην προσφέρει. (Δίς)

 

Πεφώτισται τὰ σύμπαντα, τῇ ἀναστάσει σου Κύριε, καὶ ὁ Παράδεισος πάλιν ἠνέῳκται· πᾶσα δὲ ἡ κτίσις ἀνευφημοῦσά σε, ὕμνον σοι καθ´ ἑκάστην προσφέρει.

 

Δοξάζω τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ τὴν δύναμιν, καὶ Πνεύματος ἁγίου, ὑμνῶ τὴν ἐξουσίαν, ἀδιαίρετον, ἄκτιστον Θεότητα, Τριάδα ὁμοούσιον, τὴν βασιλεύουσαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

Δόξα... Καὶ νῦν...

Θεοτοκίον τὸ Δογματικὸν Ἦχος γ'

Μέγιστον θαῦμα! παρθένος τεκοῦσα, καὶ τὸ τεχθὲν Θεὸς πρὸ αἰώνων, προφανὴς ὁ τόκος, καὶ τὸ τελούμενον ὑπὲρ φύσιν. Ὢ Μυστηρίου φρικώδους! ὃ καὶ νοούμενον, ἄφραστον μένει, καὶ θεωρούμενον, οὐ καταλαμβάνεται. Μακαρία σὺ εἶ ἄχραντε Κόρη, Ἀδὰμ τοῦ γηγενοῦς θυγάτηρ, καὶ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου φανεῖσα μήτηρ. Αὐτὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

πστικα χος γ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν Σταυρν σου προσκυνῶ, Χρισττν τμιον, τν φλακα τοκσμου, τν σωτηραν μν τν μαρτωλν, τμγα λαστριον, τοβασιλως τνκος, τκαχημα πσης τς οκουμνης.

 

Στχ. Μνησθσομαι τοῦ ὀνματς σου ν πσγενεκαγενεᾷ.

 

Κιβωτν σε νοητν γνγινσκομεν, οφρουσαν τς Πλκας τς θεογρφους, τν δ νμου ποιητν, καχριτος τ δγματα, τν ορανοκαγς κτστην, ᾧ πρσβευε σωθναι τς ψυχς μν.

 

Στχ. κουσον, θγατερ, καὶ ἴδε, κακλνον τ ος σου, καὶ ἐπιλθου το λαοσου, κατοοκου το Πατρς σου.

 

πγς σε ορανν γνὴ ἀνδειξεν, ὁ ἐν μτρτσῇ, κατασκηνσας Θες Λγος, σρκα προσλαβν, ὁ φσει θερητος, καὶ ἐπομβρζεις τος πσιν, ἀθνατον δρσον πειργαμε.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν ο πλοσιοι το λαοῦ.

 

Σωτηραν τας πρεσβεαις σου κεκτμεθα, ὅτι δι' ατν Παρθνε, ἐκ τν κινδνων εκατν πειρασμν, τν ζλην πεκφεγομεν, καδιτοτο ατομεν, μπασῃ ὑπρ μν το πρεσβεειν, σωθναι τς ψυχς μν.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

χος γ'

νπλασιν κα ζων, δισοδευτραν γινσκομεν, ἄχραντε Μαρα, τς νθρωπνης φσεως, ἐν τγαστρσου φυραθντα τν κτστην τς κτσεως, καὶ ἀναστσαντα μς, ἐκ τοῦ ᾅδου κατοθαντου, καζων αἰώνιον παρεσχηκτα μν, τοβον σοι ειπρθενε· Χαρε συνψασα τ κτω τος πουρανοις. Χαρε ἡ ἐλπς πντων τν περτων τς γς, καπροστασα καὶ ἀντληψις. Χαρε τῇ Ἀναστσει το Υοσου, φαιδρνουσα τ σμπαντα, καπαρχουσα τ κσμτμγα λεος.

 

πολυτκιονχος γ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εφραινσθω τ ορνια, ἀγαλλισθω τὰ ἐπγεια, ὅτι ποησε κρτος, ἐν βραχονι ατοῦ, ὁ Κριος, ἐπτησε τ θανττν θνατον, πρωττοκος τν νεκρν γνετο, ἐκ κοιλας δου ρρσατο μς, καπαρσχε κσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Στν μεσιτεσασαν τν σωτηραν το γνους μν, ἀνυμνομεν Θεοτκε Παρθνε· ν τ σαρκγρ τῇ ἐκ σο προσληφθεσῃ, ὁ Υἱός σου κα Θες μν τ διΣταυροκαταδεξμενος πθος, ἐλυτρσατο μς, ἐκ φθορς ς φιλνθρωπος.

 

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

 

     Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τῆς Ὀκτωήχου χος γ'

ΤσσταυρΧριστΣωτρ, θαντου κρτος λλυται, καδιαβλου πλνη κατργηται, γνος δὲ ἀνθρπων πστει σζμενον, ὕμνον σοι καθ' ἑκστην προσφρει.

 

Πεφτισται τ σμπαντα, τῇ ἀναστσει σου Κριε, καὶ ὁ Παρδεισος πλιν νέῳκται, πσα δὲ ἡ κτσις νευφημοσσε, ὕμνον σοι καθ' ἑκστην προσφρει.

 

Δοξζω το Πατρς, κατοΥοτν δναμιν, καΠνεματος γου, ὑμντν ξουσαν, ἀδιαρετον, ἄκτιστον Θετητα, Τριδα μοοσιον, τν βασιλεουσαν ες αἰῶνα αἰῶνος.

Ἕτερα Στιχηρά, Ἀνατολικά

Τν Σταυρν σου τν τμιον, προσκυνομεν Χριστέ, κατν νστασν σου μνομεν κα δοξζομεν· τγρ μλωπσου, ἡμες ο πντες ἰάθημεν.

 

μνομεν τν Σωτρα, τν κ τς Παρθνου σαρκωθντα· δι' ἡμς γρ σταυρθη, καττρτῃ ἡμρᾳ ἀνστη, δωρομενος μν τ μγα λεος.

 

Τος ν δκαταβς Χριστς εηγγελσατο, θαρσετε λγων, νν νενκηκα. Ἐγὼ ἡ Ἀνστασις, ἐγὼ ὑμς νξω, λσας θαντου τς πλας.

 

Οἱ ἀναξως σττες, ἐν τῷ ἀχρντσου οκῳ, ἑσπερινν μνον ναμλπομεν, ἐκ βαθων κραυγζοντες· Χριστὲ ὁ Θες, ὁ φωτσας τν κσμον τ τριημρῳ Ἀναστσει σου, ἐξελοτν λαν σου, ἐκ χειρς τν εχθρν σου Φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

Πς μ θαυμσωμεν, τν θεανδρικν σου Τκον Πανσεβσμιε; περαν γρ νδρς μ δεξαμνη Πανμωμε, ἔτεκες πτορα Υἱὸν ν σαρκί, τν πρ αἰώνων κ Πατρς γεννηθντα μτορα, μηδαμς πομεναντα τροπν, ἢ φυρμν, ἢ διαρεσιν, ἀλλ' ἑκατρας οσας τν διτητα, σώαν φυλξαντα. ΔιΜητροπρθενε Δσποινα, ατν κτευε σωθναι, τς ψυχς τν ρθοδξως, Θεοτκον μολογοντων σε.

 

πστικα

Τὸ Ἀναστάσιμον χος γ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

τπθει σου Χριστέ, ἀμαυρσας τν λιον, κατφωττς σς ναστσεως, φαιδρνας τ σμπαντα, πρσδεξαι μν, τν σπερινν μνον Φιλνθρωπε.

Τὰ κατ’ Ἀλφάβητον.

ζωοδχος σου γερσις Κριε, τν οκουμνην πσαν φτισε, κατὸ ἴδιον πλσμα, φθαρν νεκαλσατο. Διτς κατρας τοῦ Ἀδμ, ἀπαλλαγντες βομεν· Παντοδναμε Κριε δξα σοι.

 

Θες πρχων ναλλοωτος, σαρκπσχων λλοωσαι, ὃν κτσις μ φρουσα, κρεμμενον ρν, τφβῳ ἐκλονετο, καστνουσα μνει τν σν μακροθυμαν, κατελθν ν δδέ, τριμερος νστης, ζων τ κσμδωρομενος, κατμγα λεος.

 

να τ γνος μν, ἐκ τοθαντου Χριστ λυτρσς, θνατον πνεγκας, κατριμερος κ νεκρν ναστς, ἑαυτσυνανστησας, τος σ Θεν πιγνντας, κακσμον φτισας, Κριε δξα σοι.

Θεοτοκον

σπρως κ θεου Πνεματος, βουλσει δ Πατρς, συνεληφας Υἱὸν τν το Θεοῦ, ἐκ Πατρς μτορα, πρτν αἰώνων πρχοντα, δι' ἡμς δὲ ἐκ σοῦ ἀπτορα γεγοντα, σαρκὶ ἀπεκησας, καβρφος γαλοχησας. Διμπασπρεσβεειν, τολυτρωθναι κινδνων τς ψυχς μων.

 

πολυτκιονχος γ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εφραινσθω τ ορνια, ἀγαλλισθω τὰ ἐπγεια, ὅτι ποησε κρτος, ἐν βραχονι ατοῦ, ὁ Κριος, ἐπτησε τ θανττν θνατον, πρωττοκος τν νεκρν γνετο, ἐκ κοιλας δου ρρσατο μς, καπαρσχε τ κσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Στν μεσιτεσασαν τν σωτηραν το γνους μν, ἀνυμνομεν Θεοτκε Παρθνε· ν τ σαρκγρ τῇ ἐκ σο προσληφθεσῃ, ὁ Υἱός σου κα Θες μν τ διΣταυροκαταδεξμενος πθος, ἐλυτρσατο μς, ἐκ φθορς ς φιλνθρωπος.

 

ΕΝ Τ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚ

 

δα' Ἦχος γ' Ὁ Ερμς

τὰ ὕδατα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

κατληπτε μνη Κυριαρχα, καμα τριαδικ θεαρχα, τριλαμπος αγλης με τς σς ξωσον νν, ὅπως νυμνσω σε, τν μνουμνην παστως, τρισαγοις σμασιν, Ἀγγλων στμασιν.

 

ερς τν λων πσαι, ατξεις μνοσι, ποιητικν ς αταν, ἑνικν τρφωτον, ἀρχικωττην σαφς, ας συμφνως μλψωμεν, κατν νθρπων τ πλθη, καπιστς δοξσωμεν, πηλνοις στμασι.

 

Νον κα Λγον κα Πνεμα, οθεολγοι προσφρως, συμβολικς σε καλοσιν, ἀπαθγννησιν, ἐξ γενντου Πατρς, τοΥοσημανοντες, Θεμονρχα τν λων, ἅμα κατοΠνεματος, θεαν κπρευσιν.

Θεοτοκον

ς φιλνθρωπος φσει, τν τν νθρπων οσαν, προσειληφς Θεο Λγε, ττρισσν λαμψας, μοναρχικτατον φς, τς μις Θετητος, δεδοξασμνην τος πσι, δεξας τν τεκοσν σε, Παρθνον χραντον.

 

δγ'

Ὁ ἐκ μὴ ὄντων τπντα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τρισσεσαι πλαι τὸ ὕδωρ προστεταχς, Ἠλας τας σχδαξι, τυπικς παρενφηνε, τν τριττν πστασιν τς νιαας Θεο Κυριαρχας.

 

Ζοδης φσις μνεσε τν γηγενν, τν να κα τρφωτον, Πλαστουργν, ἀναλλοωτον, καβοσοι· Δσποτα, παντοδαπς με τροπς ῥῦσαι, κασσν με.

 

σηγοροντες τος Λγοις τν Προφητν, κλεινν ποστλων τε, κακηρκων τς Πστεως, ἰσουργν Τριδα σε, δοξολογομεν πιστοί, Θετν λων.

Θεοτοκον

πτοθρνου κατλθε τοῦ ὑψηλοῦ, ὁ Χριστς τν νθρωπον, ἀνυψν ς φιλνθρωπος, δισοΠανχραντε, καττρισλιον φς λαμψε πσι.

 

Κθισμα

Τν ραιτητα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ ὑπεροσιος, καμνος Κριος, Χριστς παγασμα, τοπροανρχου Πατρς, καΠνεμα τ θειτατον, ἐλησον τος δολους σου· πντες γρ μρτομεν· λλσοοκ πστημεν· θεν δυσωπομν σε, Τρισυπστατε Κριε, ὡς χων ξουσαν, τπλσμα σου, σσον κ πσης περιστσεως.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Ὁ ὐπεροσιος, Θες κα Κριος, ἐκ σοσεσρκωται, δι' ἀγαθτητα, τκαθ' ἡμς οσιωθες, καμενας περ πφυκεν· θεν κα θενθρωπον, τοτον σβοντες Πναγνε, στν πειργαμον, Θεοτκον κηρττομεν, δοξζοντες τ μγιστον θαμα, τς σς σπρου κυσεως.

 

δδ'

θου πρς μς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στλεχος διττν, ἐκ Πατρς ς ῥίζης βλστησεν, ὁ Υἱὸς κα Πνεμα τ εθς, οσυμφυες βλαστο καθεφυτοι, καὶ ἄνθη συνναρχα, ὡς τρα εναι φτα τς Θετητος. (Δς)

 

Στφη νοερν, οσιν παστως μνοσσε, τν περινητον Θεν, μεθ' ὧν μες δοξζομεν λγοντες· Τρις περοσιε, τος σος οκτας σσον ς φιλνθρωπος.

Θεοτοκον

θελξας μς, ες γπην σν, πολυλεε, Λγε το Θεοῦ, ὁ δι' ἡμς σωματωθες τρπτως, κατρφωτον τν μαν Θετητα, μυσταγωγσας· θεν σε δοξζομεν.

 

δε'

ς εδεν σαας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν να Κυριρχην εκονικς, ὡς εδεν σαας Θεν, ἐν τρισπροσποις δοξολογομενον, ἀχρντοις φωνας Σεραφεμ, ἀπεστλη το κηρξαι παρευθς, τρφωτον οσαν, καΜονδα τρισλιον. (Δς)

 

πντων ορτων καὶ ὁρατν, τν φσιν ξ οκ ντων τ πρν, ὑποστησαμνη, Μονς τρισλιε, τος να Θεν σε πιστς, εφημοντας, ἐκ παντοων πειρασμν, ἐκλυτρωσαμνη, τς σς δξης ξωσον.

Θεοτοκον

Νυμφνα φωτοφρον κα καθαρν, Παρθνε γεγονυαν Θεοῦ, σὲ ὑμνομεν πθκαμακαρζομεν· κ σο γρ τχθη Χριστς, ἐν οσαις κα θελσεσι διττας, ὁ ες τς Τριδος, κατς δξης ν Κριος.

 

δς'

βυσσος σχτη ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μτοικος πρχων ὁ Ἀβραμ, κατηξιθη τυπικς ποδξασθαι, ἑνικν μν Κριον, ἐν τρισν ποστσεσιν, ὑπεροσιον, ἀνδρικας δ μορφσεσιν. (Δς)

 

θυνον καρδας σν οκετν, πρς φς τὸ ἀπρσιτον, ὦ τρισλιε Κριε, κασς δξης λλαμψιν, παρσχου τας ψυχας μν, τοφαντζεσθαι, τσν κλλος τὸ ἄρρητον.

Θεοτοκον

νοιξον τς πλας μοι το φωτς, τοκυηθντος κ νηδος σου, Ἄχραντε, ἵνα βλπω τρφωτον, ἀκτνα τς Θετητος, καδοξζω σε, τν λφωτον Δσποιναν.

 

Κθισμα

Θεας πστεως ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Θεας φσεως μοουσου, ττρισλιον μνομεν κρτος, κατρισαγαις φωνας κβοσωμεν· γιος εἶ, ὁ Πατρ προναρχος, Ἅγιος εἶ, ὁ Υἱὸς συνναρχος, Πνεμα γιον, ὁ ες μερς Θες μν, καπντων ποιητς κα φιλνθρωπος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Θαμα μγιστον! πς συνεσχθη, ὁ ἀχρητος, ἐν τγαστρσου, καὶ ἐσαρκθη, καὶ ἐφνη ς νθρωπος, μὴ ὑπομενας φυρμν, ἢ διαρεσιν, τς θεϊκς καὶ ἀτρπτου Θετητος, Κρη πναγνε· δι Θεοτκον σε πιστς, κηρττομεν εκαδοξζομεν.

 

δζ'

ς πλαι τος εσεβες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ναν με δεξον τς σς, Θετητος Δσποτα, τς τριλαμπος, ὅλον φωτεινν, ἁμαρτητικς μαυρσεως δεινς, καπαθν ντερον, τας φωτουργας σου λμψεσιν, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Θετητος τν μορφν, μαν καταγγλλομεν, ἐν τρισν ποστατικας, καδιαιρετας διτησι, Πατρς κα ΥοκαΠνεματος· Ελογητς ε κρζοντες, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

φνη τῷ Ἀβραμ, Θες τρισυπστατος, ἐν τδρυ πλαι τ Μαμβρῇ, τς φιλοξενας μισθν, τν σακ ντιδος δι' ἔλεον, ὅν περ νν δοξζομεν, ὡς Θεν τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

φνη πτς γς, γενμενος νθρωπος, ὁ Παντουργς γαθοπρεπς, ἐκ παρθενικς καὶ ἀχρντου σου γαστρς, καὶ ἡμς θωσεν, ελογημνη Πναγνε, Θεοτκε πανχραντε.

 

δη'

στκτπυρὶ ἑνωθντες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νρχου Πατρς ς κ ῥίζης, Λγος κα τΠνεμα συνανρχως πεφυκτες, ὡς βλαστοτς περουσου θεαρχας, ἔδειξαν τς Τριδος, δξαν μαν τε κα δναμιν, ἣν μνομεν πντες, πιστοες τος αἰῶνας. (Δς)

 

υθμζεις τας σας φρυκτωραις, Τξεις ορανους, ἀναμλπειν σιγτως, τρισαγοις, ᾄσμασι θεοις, Πτερ Λγε σμμορφε, κατΠνεμα τρφωτον, κρτος καὶ ἰσρροπον· θεν σε μνομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Χρησμο Προφητν τν σν τκον, πρρωθεν δντες, Θεοτκε νευφμουν, ὡς σπρως καὶ ὑπερφυς, γεννηθντα Δσποινα, κασυμφνως τοτον μνομεν, ὡς Κριον, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ'

Καινν τθαμα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δεν τν δξαν τν τρισσολαμπῆ, αθεοειδες τν σωμτων τξεις, σαφς νιναι, πτρυξιν φενται νω, ἀλλ' ελαβονται σφδρα, τὸ ἀπρσιτον φς, καὶ ὕμνον παστως κβοσι, ταταις συμφνως, μοναδικΤρις, σδοξζομεν. (Δς)

 

πλτπθκαοἱ ἐπγς, νοερν ψυχν κ σο λαβντες κα λογικν, σὲ ὑμνομεν Δσποτα Θε τν πντων, τν νιααν φσιν ληθς, κατριττν προσποις, ἐξ λης τς καρδας· δι Οκτρμον, ὡς πολυλεος μς οκτειρον.

Θεοτοκον

Ναν με δεξον τς μοναρχικς, κατριφεγγος σου θεαρχας φωτοειδῆ, καθαρς λατρεειν σοι τ Κτσττν λων, κατς φρστου δξης νοερν θεωρν, πρεσβεαις τς μνης Θεοτκου, ἣν παξως, ὡς περνδοξον μεγαλνομεν.

 

Ἡ Ὑπακο

κπλττων τῇ ὁρσει, δροσζων τος ῥήμασιν, ὁ ἀστρπτων γγελος, τας μυροφροις λεγε· Τν ζντα τ ζητετε ν μνματι; ήγρθη κενσας τ μνματα τς φθορς λλοιωτν, γντε τν ναλλοωτον, επατε τ Θε· ς φοβερ τὰ ἔργα σου! ὅτι τγνος σωσας τν νθρπων.

 

ΕΝ ΤΟΡΘΡ

 

πολυτκιονχος γ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εφραινσθω τ ορνια, ἀγαλλισθω τὰ ἐπγεια, ὅτι ποησε κρτος, ἐν βραχονι ατοῦ, ὁ Κριος, ἐπτησε τ θανττν θνατον, πρωττοκος τν νεκρν γνετο, ἐκ κοιλας δου ρρσατο μς, καπαρσχε τ κσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Στν μεσιτεσασαν τν σωτηραν το γνους μν, ἀνυμνομεν Θεοτκε Παρθνε· ν τ σαρκγρ τῇ ἐκ σο προσληφθεσῃ, ὁ Υἱός σου κα Θες μν τ διΣταυροκαταδεξμενος πθος, ἐλυτρσατο μς, ἐκ φθορς ς φιλνθρωπος.

 

Καθσματαχος γ'

Χριστς κ νεκρν γγερται, ἡ ἀπαρχτν κεκοιμημνων. Ὁ Πρωττοκος τς κτσεως, καΔημιουργς πντων τν γεγοντων, τν καταφθαρεσαν φσιν το γνους μν, ἐν αυτῷ ἀνεκανισεν. Οκ τι θνατε κυριεεις· γρ τν λων Δεσπτης, τκρτος σου κατλυσε.

Δξα...

Σαρκ τοθαντου γευσμενος Κριε, τπικρν το θαντου ξτεμες τῇ Ἐγρσει σου, κατν νθρωπον κατ' ατοῦ ἐνισχσας, τς ρχαας κατρας τν τταν νακαλομενος, ὁ ὑπερασπιστς τς ζως μν, Κριε δξα σοι.

Κανν... Θεοτοκον

Τν ραιτητα τς παρθενας σου, κατὸ ὑπρλαμπρον τ τς γνεας σου, ὁ Γαβριλ καταπλαγες βα σοι Θεοτκε· Ποῖόν σοι γκμιον, προσαγγω πξιον, τδὲ ὀνομσω σε; ἀπορκαὶ ἐξσταμαι· διὸ ὡς προσετγην βο σοι· Χαρε Κεχαριτωμνη.

 

Τν ραιτητα τς παρθενας σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸ ἀναλλοωτον τ τς Θετητος, κατὸ ἑκοσιον πθος σου Κριε, ες αυτν καταπλαγες, ὁ ᾍδης πωδρετο. Τρμω τν το σματος, μφθαρεσαν πστασιν, βλπω τν ἀόρατον, μυστικς πολεμοντμε· δι καος κατχω κραυγζουσι· Δξα Χριστ τῇ Ἀναστσει σου.

Δξα...

Τὸ ἀκατληπτον τ τς Σταυρσεως, καὶ ἀνερμνευτον τ τς γρσεως, θεολογομεν ο πιστοί, ἀπρρητον Μυστριον· σμερον γρ θνατος, καὶ ὁ ᾍδης σκλευται, γνος δὲ ἀνθρπινον φθαρσαν νδδυται· δι καεχαρστως κραυγζομεν· Δξα Χριστ τῇ Ἀναστσει σου.

Κανν... Θεοτοκον

Τν κατληπτον καὶ ἀπεργραπτον, τν μοοσιον Πατρ καΠνεματι, ἐν τγαστρσου μυστικς, ἐχρησας Θεομτορ, μαν καὶ ἀσγχυτον, τς Τριδος νργειαν, ἔγνωμεν τΤκσου, ἐν τκσμῳ, δοξζεσθαι· δι καεχαρστως βομν σοι· Χαρε Κεχαριτωμνη.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος γ'

κπλττων τῇ ὁρσει, δροσζων τος ῥήμασιν, ὁ ἀστρπτων γγελος, τας μυροφροις λεγε· Τν ζντα τ ζητετε ν μνματι; ἡγρθη κενσας τ μνματα τς φθορς λλοιωτν, γντε τν ναλλοωτον, επατε τ Θε· ς φοβερ τὰ ἔργα σου! ὅτι τγνος σωσας τν νθρπων.

 

Οἱ Ἀναβαθμο

ντφωνον Α'

Τν αχμαλωσαν Σιν, σὺ ἐξελου κ Βαβυλνος κμὲ ἐκ τν παθν, πρς ζων λκυσον Λγε.

 

ν τ Ντοσπεροντες δκρυσιν νθοις, θεριοσι στχυας, ἐν χαρᾷ ἀειζωας.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, πσα γαθοδωρα, ὡς ΠατρκαΥἱῷ συναστρπτει, ἐν τπντα ζ κακινεται.

ντφωνον Β'

 Ἐὰν μ Κριος οκοδομσοκον τν ρετν, μτην κοπιμεν, τν δ ψυχν σκποντος, οδες μν πορθεται τν πλιν.

 

Τοκαρποτς γαστρς, τΠνεματι υοποιητς σοι τ Χριστῷ, ὡς Πατροἱ Ἅγιοι πντοτε εσί.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, ἐνθεωρεται πσα γιτης σοφα· οσιοπσαν γρ κτσιν· ατλατρεσωμεν· Θες γρ, ὡς Πατρτε καΛγῳ.

ντφωνον Γ'

Οφοβομενοι τν Κριον, μακριοι τρβους βαδιονται, τν ντολν φγονται· ζωηρν γρ παγκαρπαν.

 

Κκλτς τραπζης σου εφρνθητι, καθορν σου Ποιμενρχα, τὰ ἔκγονα φροντα, κλδους γαθοεργας.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, ὁ πς πλοτος τς δξης, ἐξ οχρις κα ζωπστκτσει· σν Πατρ γρ, ἀνυμνεται κα τΛγῳ.

 

Προκεμενον

Επατε ν τος θνεσιν, ὅτι Κριος βασλευσε· κα γρ κατρθωσε τν οκουμνην, ἥτις οσαλευθσεται.

Στχ. σατε τ Κυρίῳ ᾆσμα καινν.

 

Κανν ναστσιμος

δα' Ἦχος γ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ τὰ ὕδατα πλαι, νεματι θείῳ, ες μαν συναγωγν συναθροσας, κατεμν θλασσαν σραηλτλαῷ, οτος Θες μν, δεδοξασμνος πρχει, ατμνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδξασται».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

τν γν κατακρνας, τπαραβντι, ἱδρτος φρειν καρπν τς κνθας, ἀκανθν στφανον κ παρανμου χειρς, οτος Θες μν, σωματικς δεδεγμνος, τν κατραν λυσεν, ὅτι δεδξασται.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Νικητς τροπαιοχος, κατθαντου, ὁ θνατος δεδοικς νεδεχθη· παθητν σρκα γρ, ἐμψυχωμνην λαβν, οτος Θες μν, κασυμπλακες τ τυρννῳ, πντας συνανστησεν, ὅτι δεδξασται.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ληθΘεοτκον, πντα τὰ ἔθνη, δοξζει σε τν σπρως τεκοσαν· ποδς μτραν γρ γιασμνην τν σν, οτος Θες μν, τκαθ' ἡμς οσιθη, καΘες καὶ ἄνθρωπος, ἐκ σογεγννηται.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος οὗ ἡ ἀκροστιχς σν τος Ερμος.

γω τρτον μλισμσοι, ΘεοΛγε.

Ερμςσμα καινν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Γνος βροτν, αματι θείῳ, δεδουλωμνον τυρννφιλαμαρτμονι, Χριστς ξηγρασε, καθεοποισας νεκανισεν, ὅτι δεδξασται.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

ς μν θνητς, θαντου θλων, ὁ τς ζως ταμιοχος, Χριστς γεσατο, ὡς ν δὲ ἀθνατος φσει, τος νεκρος ζωοποησεν, ὅτι δεδξασται.

 

Κανν τς Θεοτκου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς, σν τος Ερμος :

γω τρτον μλισμσοι, Θεοτκε.

Ερμς ατς

Γνυ κμπτει, ἅπασα φσις, ἐπουρανων Παρθνε, τσαρκωθντι κ σοῦ, σν τος πιγεοις τε, ἀξιοπρεπς τ καταχθνια, ὅτι δεδξασται.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

συναλλαγμτων, τν ν σοί! ἀγαθν γρ φθνως, παρεκτικς ν Θες, Πνεμα θεον δος μν, σρκα κ σο Κρη προσελβετο, ὅτι δεδξασται.

 

δγ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ ἐκ μὴ ὄντων τ πντα παραγαγν, τΛγκτιζμενα, τελειομενα Πνεματι, Παντοκρτορ Δσποτα, ἐν τῇ ἀγπτσστερωσν με».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ΔιΣταυροσου σχνθη ὁ ἀσεβς· εργσατο βθρον γρ, ὃν ρξας εσππτωκε, ταπεινν ψθη δ Χριστέ, τκρας ν τ σῇ Ἀναστσει.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τς εσεβεας τ κρυγμα τν θνν, ὡς δωρ κλυψε τς θαλσσας φιλνθρωπε· ναστς κ τφου γρ, ττς Τριδος πεκλυψας φγγος.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Δεδοξασμνα λελληνται περ σοῦ, ἡ πλις ἡ ἔμψυχος, τοῦ ἀεβασιλεοντος· δι σογρ Δσποινα, τος πγς Θες συνανεστρφη.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τξον θραυσας χθρν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ῥύψις χραντε Σταυρέ, εδωλικν δεχθης σ καθαρμτων, ὅτι ησος ὁ ὑπρθεος, ἐν σοχερας ξεπτασεν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

να πντες ο πιστοί, τζωοδχον μνμα σ προσκυνμεν, τθαπται ν σοί, καὶ ἐγγερται Χριστς, ὄντως Θες μν.

 

Τς Θεοτκουατς

Ῥάβδος ῥίζης εσσαί, προφητικς βλαστσασα, ἡ Παρθνος νθος σε Χριστέ, ἐξαντειλεν μν, Ἅγιος εΚριε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

να θεας κοινωνος, τος γηγενες ργσῃ ἐκ τς Παρθνου, σρκα τν μν, σὺ ἑπτχευσας λαβν, Ἅγιος εΚριε.

 

δδ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἔθου πρς μς, κραταιν γπησιν Κριε· τν μονογεν γρ σου Υἱόν, ὑπρ μν ες θνατον δδωκας· δι σοι κραυγζομεν, εχαριστοντες· Δξα τ δυνμει σου Κριε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Στγματα Χριστέ, συμπαθς κα μλωπας νεγκας, ὕβριν απισμτων καρτερν, καμακροθμως φρων μπτσματα, δι' ὧν κατειργσω μοι τν σωτηραν· Δξα τ δυνμει σου Κριε.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σματι θνητῷ, ἡ ζωθαντῳ ὡμλησας, τς ταλαιπωρας τν πτωχν, καστεναγμοπεντων σου νεκεν, καφθερας τν φθεραντα δεδοξασμνε, πντας συνανστησας, μνε φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μνσθητι Χριστέ, ἧς κτησω πομνης τ πθει σου, τς δεδοξασμνης σου Μητρς, τς συμπαθες ντεξεις δεξμενος, καὶ ἐπισκεψμενος, κεκακωμνην ῥῦσαι, τδυνμει σου Κριε.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τξνον καὶ ἀπρρητον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πλσας κατ' εκνα σου, φιλνθρωπε τν νθρωπον, κανεκρωθντα τῇ ἁμαρτίᾳ, διτς παραβσεως, σταυρωθες ν Κρανίῳ δισωσας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Νεκρος μν ος κατπιεν, ὁ θνατος πδωκε, κατελθη δέ, καττοῦ ᾅδου φθοροποιν βασλειον, ἀναστντος κ τφου σου Κριε.

 

Τς Θεοτκουατς

στσας ρη Δσποτα, ζυγτς θεας γνσεως, λελατμησαι κ τς Παρθνου, λθος χειρν νευθεν· τ δυνμει σου δξα φιλνθρωπε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νοσοσαν θερπευσας, ἡμν τν φσιν Δσποτα, δραστικτατον ν τ Παρθνῳ, τατῃ ἑνσας φρμακον, τν σν χραντον Λγε Θετητα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μερς μου εἶ ὁ Κριος, κακλρος πιπθητος, ὁ ἑνσας με κ τς Παρθνου, Λγε τῇ ὑποστσει σου, τσαρκχρηματσας πστασις.

 

δε'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Πρς σὲ ὀρθρζω, τν το παντς Δημιουργν, τν περχουσαν πντα νον ερνην, διτι φς τ προστγματσου, ἐν ος με καθοδγησον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Κριτῇ ἀδκῳ, Ἑβραων φθνπροδοθες παντεππτης, καὶ ἅπασαν δικαως, κρνων τν γν, τν δμ τς πλαι, ἐρρσω κατακρσεως.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τν σν ερνην, τας κκλησαις σου Χριστέ, τῇ ἀητττδυνμει το Σταυροσου, ὁ ἐκ νεκρν ναστς παρσχου, κασσον τς ψυχς μν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σκηνὴ ἁγα, καπλατυτρα ορανν, ὡς τν ν πσῃ ἀχρητον τ κτσει, Λγον Θεο δεξαμνη, μνη δεχθης ειπρθενος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

πτς γς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λγχπλευρν, ὦ Χριστμου νυγες σου, τν κ πλευρς νθρωπνης κτισθεσαν, ὀλθρου πσι βροτος, γεγονυαν πρξενον, τς κατρας λευθρωσας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

σος Πατρί, κατ' οσαν πρχων, τν ερν ξανστησας δμον, τοπαναχρντου σου, καπανσπτου σματος, ἐκ νεκρν, ΧριστΣωτρ μν.

 

Τς Θεοτκουατς

Λγος Θεοῦ, ὁ Υἱός σου Παρθνε, Δημιουργς δμ το πρωτοπλστου, οδημιοργημα, εκασρκα μψυχον, ἑαυτῷ ἐκ σοδιπλασεν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

σος Πατρί, ὁ Υἱὸς τς Παρθνου, Λγος Θεοῦ, ὑπστασις τελεα, ἐν δο φσεσιν, Ἰησος Κριος, Θες τλειος καὶ ἄνθρωπος.

 

δς'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἄβυσσος σχτη μαρτιν κκλωσμε, καὶ ἐκλεπει τ πνεμμου, ἀλλ' ἐκτείνας Δσποτα, σν ψηλν βραχονα, ὡς τν Πτρον με, κυβερντα δισωσον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

βυσσος λους κα οκτιρμν, ἐκκλωσμε, τεσπλγχνκαθδσου· σαρκωθες γρ Δσποτα, καγεγονς ν δολου μορφῇ, ἐθεοργησας, κασεαυτσυνεδξασας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Νκρωσιν πστη νεκρωτς, τν νεκρωθντα ζωωθντα θεμενος, τς σς ναστσεως, τατα Χριστ τσμβολα, κατοΠθους σου, τοῦ ἀχρντου τὰ ἔπαθλα.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Πναγνε μνη τ πλαστουργῷ, κατος νθρποις, ὑπρ νον μεσιτεσασα, τν Υἱόν σου λεων, τος πταικσι δολοις σου, καὶ ὑπρμαχον, χρηματσαι δυσπησον.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Σκηνσεως ωνς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μωλπων σ πειραθες, ᾅδου τραυματας, πθει Σταυρο συνανστησας· θεν σοι κραυγζω· νγαγε, ἐκ φθορς τν ζων μου φιλνθρωπε.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

νογοντασοι Χριστέ, φβπλαι δου, σκεη χθροδὲ ἁρπζονται· θεν σοι Γυνακες πντησαν, ἀντλπης χαρν κομισμεναι.

 

Τς Θεοτκουατς

Μορφοται τ καθ' ἡμς, ἐκ τς κηρτου Κρης, ὁ σχματι μοιρος, σχματι πρξας κα πργματι, μτραπες τν Θετητα νθρωπος.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

βσσου μαρτιν, κατς καταιγδος, Πναγνε τν παθν ῥῦσαμε· πφυκας λιμν γρ καὶ ἄβυσσος, τν θαυμτων τος πστει σοι προστρχουσι.

 

Κοντκιονχος γ'

Παρθνος ξανστης σμερον, ἀπτοτφου Οκτρμον, καὶ ἡμς ξγαγες, ἐκ τν πυλν το θαντου, σμερον δμ χορεει, καχαρει Εα, ἅμα δέ, καοΠροφται, σν Πατριρχαις, ἀνυμνοσιν καταπαστως, τθεον κρτος τς ξουσας σου.

Οκος

ορανς καὶ ἡ γσμερον χορευτωσαν, καΧριστν τν Θεν μοφρνως μνετωσαν, ὅτι τος δεσμους κ τν τφων νστησε. Συγχαρει πσα κτσις, προσφρουσα πξια σματα, τπντων ΚτστκαΛυτρωτῇ ἡμν, ὅτι τος βροτος ξ δου σμερον, ὡς Ζωοδτης συνανελκσας, πρς ορανος συνανυψοῖ, κακαταρσσει τοῦ ἐχθροτς πρσεις, καπλας τοῦ ᾅδου διαθλττει, τθείῳ κρτει τς ξουσας ατοῦ.

 

δζ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὡς πλαι τος εσεβες, τρες Παδας δρσισας, ἐν τφλογτΧαλδαϊκῇ, τφωτιστικτς Θετητος πυρί, καὶ ἡμς καταγασον· Ελογητς ε κρζοντας· Θες τν Πατρων μν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ρργη τ τοΝαοῦ, φαιδρν καταπτασμα, ἐν τΣταυρτοΔημιουργοῦ, τν γκεκρυμμνην τ γρμματι δηλον, τος πιστος λθειαν· Ελογητς ε κρζουσιν, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Νυγεσης σου τς πλευρς, ῥανδες θερρυτοι, ζωοποιοαματος Χριστέ, οκονομικς ποστζουσαι ες γν, τος κ γς νπλασαν. Ελογητς ε κρζοντας, ὁ Θες τν Πατρων μν.

Τριαδικν

ΤΠνεμα τὸ ἀγαθν, Πατρσυνδοξσωμεν, κατΥἱῷ τμονογενεῖ, μαν ν τρισί, πιστοσβοντες ρχν, καμαν Θετητα. Ελογητς ε κρζοντες, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Σοβαρς τραννος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οψιλν ὁ ἥλιος, ἐν Σταυρκρεμμενον νθρωπον, ἀλλΘεν σκοτζεται, σεσαρκωμνον ρν, ᾧ καψλλομεν· Ελογητς ε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

σχυρν Θετητι, δεδεγμνος δης δελαιος, τν φθαρσας προχον, ψυχς δικαων βοσας μεσεν. Ελογητς ε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θησαυρς πολτιμος, ελογας Πναγνε πφυκας, τος καθαρ καρδίᾳ, σὲ ὁμολογοσι Θεογενντριαν· κα γρ κ σο σεσρκωται, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Τς Θεοτκουατς

τς δξης Κριος, κακρατν τν νω Δυνμεων, ὁ σν Πατρ καθμενος, παρθενικας τας χερσ φερμενος· Ελογητς ε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ταμς θνατος, ἀλλτοτν σοι μιλσαντα, ἐκ τς Παρθνου λεσας, θεοϋπστατος, σρξ γενμενος. Ελογητς ε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεοτκον πντες σε, τν Θεν κυσασαν γνωμεν· τν τς Τριδος να γρ, σεσαρκωμνον γνγεγννηκας. Ελογημνος Πναγνε, ὁ καρπς τς κοιλας σου.

 

δη'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἀστκτπυρὶ ἑνωθντες, οθεοσεβείᾳ προεσττες νεαναι, τφλογδμλωβηθντες, θεον μνον μελπον· Ελογετε πντα τὰ ἔργα τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ρργη ναοῦ ἡ φαιδρτης, ὅτε Σταυρς σου πγη ν Κρανίῳ, καὶ ἡ κτσις συνεκλονετο, φβῳ ἀναμλπουσα· Ελογετε πντα τὰ ἔργα τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

νστης Χριστὲ ἐκ το τφου, κατν πεπτωκτα τῇ ἀπτῃ, διξλου νωρθσω θείᾳ δυνμει, κρζοντα κα λγοντα· Ελογετε πντα τὰ ἔργα τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νας το Θεοῦ ἀνεδεχθης, ἔμψυχον χωρον κιβωτς τε, τν Ποιητν· τος βροτος γρ Θεογενντορ, ἄχραντε κατλλαξας, καὶ ἀξως πντα τὰ ἔργα μνομν σε, καὶ ὑπερυψομεν ες πντας τος αἰῶνας.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

νλου φλγα πυρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λγος ο παθητς· παθς γρ τ Θετητι, πσχει σαρκ δΘες, ᾧ καψλλομεν· Ελογετε πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

πνσας μν ς θνητς, ἐξηγρθης ς θνατος Στερ, κασζεις θαντου τος μλποντας· Ελογετε πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Λατρεομεν εσεβς, τρισυπστατον Θετητα, ἑνιζομνην παστως κα ψλλομεν· Ελογετε πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τς Θεοτκουατς

τξεις τς νοερς, οα Μτηρ περρασα, καπλησον Θεο χρηματσασα, ελογομεν ελογημνη, παρθνε τν τκον σου, καὶ ὑπερυψομεν ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τκλλος τ φυσικν, ὡραιτερον νδειξας, ἐξαστρψασα σρκα Θετητος. Ελογομεν ελογημνη, Παρθνε τν τκον σου, καὶ ὑπερυψομεν ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Καινν τ θαμα κα θεοπρεπς! τς Παρθνου γρ τν κεκλεισμνην πλην, σαφς διοδεει Κριος, γυμνς ν εσδῳ, κασαρκοφρος φθη ν ξδΘες, καμνει πλη κεκλεισμνη· τατην φρστως, ὡς Θεομτορα μεγαλνομεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Φρικτν δσθαι σ τν ποιητν, ἐπξλου ναρτηθντα Λγε Θεοῦ, σαρκικς δ πσχοντα, Θεν πρ δολων, καὶ ἐν μνημείῳ ἄπνουν κατακεμενον, νεκρος δ τοῦ ᾅδου λελυκτα· θεν Χριστ σε, ὡς παντοδναμον μεγαλνομεν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Φθορς θαντου σωσας Χριστέ, τος προπτορας, κατατεθες ν τφνεκρς, καζων ξνθησας, νεκρος ναστσας, χειραγωγσας φσιν τν βροτεαν πρς φς, καθεαν νδσας φθαρσαν· θεν πηγν σε, φωτς ειζου μεγαλνομεν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νας κα θρνος φθης το Θεοῦ, ἐν ᾧ ᾤκησεν ὁ ἐν ψστοις πλων, τεχθες πειρνδρως Πναγνε, σαρκς μὴ ἀνοξας λως σου πλας· θεν τας λκτοις, σεμνλιτας σου, τφλα τν βαρβρων, θττον ες τλος, τΒασιλεῖ ἡμν καθυπταξον.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Οτ γλυκετοῦ Ἀχρντου σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Γρας βροτος ξ τμου θαντου, πσιν πγασας, οδισταυρσεως Στερ γευσμενος, τοσίᾳ τθνητῇ, ἀφθαρσαν μοι, ἐδωρσω Χριστὲ ὡς φιλνθρωπος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

σωσς με ναστς κ το τφου, Χριστκαὶ ὕψωσας, καΠατρπροσγαγες τ σΓενντορι, δεξιτε τατοσυνεκθισας, δισπλγχνα λους σου Κριε.

 

Τς Θεοτκουατς

Κρος τν σν φυμνων Παρθνε, τος εαγσι πιστος, ὅλως οπροσγνεται· πθγρ πθον εθεον, καπνευματικν προσλαμβνοντες, ὡς μητρα Θεο μεγαλνουσιν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

θου μν κατασχυντον πρσβυν, τν σ τεκοσαν Χριστέ, τατης τας ντεξεσιν, ἵλεων νμοις μν, Πνεμα μεταδοτικν γαθτητος, ἐκ Πατρς δι σοπροερχμενον.

 

     Ες τος Ανους, Στιχηρὰ Ἀναστσιμα

χος γ'

Δετε πντα τὰ ἔθνη, γντε το φρικτομυστηρου τν δναμιν· Χριστς γρ Σωτρ μν, ὁ ἐν ρχΛγος, ἐσταυρθη δι' ἡμς, καὶ ἑκν τφη, καὶ ἀνστη κ νεκρν, τοσσαι τ σμπαντα. Ατν προσκυνσωμεν.

 

Διηγσαντο πντα τ θαυμσια, οφλακς σου Κριε, ἀλλτσυνδριον τς ματαιτητος, πληρσαν δρων τν δεξιν ατν, κρπτειν νμιζον τν νστασν σου, ἣν κσμος δοξζει. Ἐλησον μς.

 

Χαρς τ πντα πεπλρωται, τς ναστσεως τν περαν εληφτα. Μαρα γρ Μαγδαληνή, ἐπτμνμα λθεν, ερεν γγελον πτν λθον καθμενον, τος ματοις ξαστρπτοντα κα λγοντα· Τ ζητετε τν ζντα μετ τν νεκρν, οκ στιν δε, ἀλλ' ἐγγερται, καθς επε, προγων ν τ Γαλιλαίᾳ.

 

ν τ φωτσου Δσποτα, ὀψμεθα φς φιλνθρωπε· νστης γρ κ τν νεκρν, σωτηραν τ γνει τν νθρπων δωρομενος, ἵνα σε πσα κτσις δοξολογῇ, τν μνον ναμρτητον. Ἐλησον μς.

τερα Στιχηρά, Ἀνατολικά.

μνον ωθινν, αΜυροφροι Γυνακες, τδκρυα προσφερον Κριε· εωδας γρ ρματα κατχουσαι, τμνμσου κατλαβον, τὸ ἄχραντν σου Σμα, μυρσαι σπουδζουσαι, Ἄγγελος καθμενος πτν λθον, ατας εηγγελσατο· Τ ζητετε τν ζντα μετ τν νεκρν; τν θνατον γρ πατσας, ἀνστη ς Θες, παρχων πσι τ μγα λεος.

 

ξαστρπτων γγελος, ἐπτμνμσου τζωοποιν, τας Μυροφροις λεγεν· κνωσε τος τφους Λυτρωτς, ἐσκλευσε τν δην, καὶ ἀνστη τριμερος, ὡς μνος Θες κα παντοδναμος.

 

Ες τ μνμσε πεζτησεν, ἐλθοσα τ μιτν Σαββτων, Μαρα Μαγδαλην· μ εροσα δὲ ὠλοφρετο, κλαυθμβοσα· ομοι Σωτρ μου, πς κλπης πντων Βασιλεῦ; Ζεγος δ ζωηφρων γγλων, ἔνδοθεν τομνημεου βα· Τ κλαεις Γναι; Κλαω φησν, ὅτι ραν τν Κριν μου το τφου, καοκ οδα ποῦ ἔθηκαν ατν. Ατδστραφεσα πσω, ὡς κατεδσε, εθως βα· Κρις μου, καὶ ὁ Θες μου, δξα σοι.

 

βραοι συνκλεισαν, ἐν ττφτν ζων, Λστς δὲ ἀνέῳξεν ν τ γλσστν τρυφν, κραυγζων κα λγων· μετ' ἐμοδι' ἐμσταυρωθες, συνεκρματμοι πτοξλου, καὶ ἐφανετμοι πτοθρνου, τΠατρσυγκαθμενος· ατς γρ στι Χριστς Θες μν, ὁ ἔχων τμγα λεος.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓIΑΝ

 

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

     Μακάριοι οἱ ἐλεμονες, ὅτι ατοὶ ἐλεηθσονται.

 

θετσαντα Χριστέ, τν ντολν σου, τν προπτορα δμ, τοΠαραδεσου ξρισας, τν δ Λστν Οκτρμον, ὁμολογσαντσε ν Σταυρῷ, ἐν ατεσκισας κρζοντα· Μνσθητμου Σωτρ, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

     Μακάριοι ο καθαροτκαρδίᾳ ὅτι ατοτν Θεν ψονται.

 

μαρτσαντας μς, ττοθαντου, κατεδκασας ρᾷ, ὁ Ζωοδτης κα Κριος, ἐν δτσματσου, ἀναμαρττως Δσποτα παθν, τος θνητος ζωσας κρζοντας· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

     Μακάριοι ο ερηνοποιοί, ὅτι ατουοΘεοκληθσονται.

 

ναστς κ τν νεκρν, συνεξανστησας, ἡμς κ τν παθν, τῇ Ἀναστσει σου Κριε, τοδθαντου πσαν, τν δυναστεαν λεσας Σωτρ· δι τοτο πστει σοι κρζομεν· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

     Μακάριοι ο δεδιωγμνοι νεκεν δικαιοσνης, ὅτι ατν στιν βασιλεα τν ορανν.

 

Ττριημρσου ταφῇ, τος ν τῷ ᾅδνεκρωθντας ς Θες, ζωοποισας συνγειρας, καὶ ἀφθαρσαν πσιν, ὡς γαθς πγασας μν, τος ν πστει κρζουσι πντοτε· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

     Μακριοί ἐστε ταν νειδσωσιν μς, καδιξωσι, καεπωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ´ μν ψευδμενοι νεκεν μοῦ.

 

Τας Μυροφροις Γυναιξί, πρταις φνης, ἀναστς κ τν νεκρν, Σωτρ βοσας τό, Χαρετε, καδι' ατν τος φλοις, τν σν μηνεις γερσιν Χριστ· δι τοτο πστει σοι κρζομεν· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

     Χαρετε καὶ ἀγαλλισθε, ὅτι μισθς μν πολς ν τος ορανος.

 

ν τῷ ὄρει Μωϋσς, χερας πλσας, προετπου τν Σταυρν, τν μαλκ τροπωσμενος, ἡμες δ πστει τοτον, κατδαιμνων πλον κραταιν, εληφτες πντες κραυγζομεν· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

Δξα...

Τν Πατρα κα Υἱόν, καΠνεμα γιον, ὑμνσωμεν πιστοί, ἕνα Θεν, ἕνα Κριον, ὡς ξ νς λου· τρισσολαμπς γρ στιν Τρις, καφωτζει πντας τος κρζοντας· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

Κανν... Θεοτοκον

Χαρε πλη το Θεοῦ, δι' ἧς διλθε, σαρκωθες Πλαστουργς, ἐσφραγισμνην φυλξας σε. Χαρε νεφλη κοφη, τν θεον μβρον φρουσα Χριστν. Χαρε κλμαξ κα θρνε ορνιε. Χαρε ρος σεπτν, πον λατμητον.