ΤΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΥ

 

Μνμη τοῦ Ἁγου Μρτυρος Καλλιοπου κατοῦ Ὁσου Πατρς μν Γεωργου, Μητροπολτου Μυτιλνης.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κριε κκραξα, ἱστμεν Στχους ς' καψλλομεν στιχηρΠροσμοια τοΤριδου γ' κατοῦ Ἁγου γ'.

 ΤοΜρτυρος

 χος πλ. δ'

τοπαραδξου θαματος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μρτυς θλοφρε νδοξε, διΧριστν τν Θεν, πολυδυνα βσανα, καστρεβλσεις σματος, ὑπομενας στερρτατα, τν σν γνα χαρων δινυσας, κατν στεφνων τς δξης τυχες, πσιν ατομενος, ἱλασμν καὶ ἔλεος, τος εσεβς, πστει ορτζουσι, τν θεαν μνμην σου.

 

Μρτυς θλητπανθαμαστε, ὑπρ Χριστοσταυρωθες, τν Σταυρν πομεναντος, ορανθεν κουσας, ἐκ ΘεοΠαντοκρτορος, φωνς τιμας προσκαλουμνης σε, πρς τς κεθεν μονς οδιμε, ἐν ας γενμενος, τν βραβεων τυχες, ὡς νικητς· θεν εφημομν σε, καμακαρζομεν.

 

Θείᾳ ἀγππυρομενος, τπροσαγμενον πρ, τῷ ἁγίῳ σου σματι, δροσισμτοΠνεματος, Ἀθλητὰ ἐκαρτρησας, ἐντεθεν φθης, λαμπς πολφωτος, πιμπρσα πσαν, πλνην πολθεον. Ὅθεν τν μνμην σου, τν γαν σμερον, χρεωτικς, πντες ορτζομεν, σμακαρζοντες.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Φς τεκοσα τὸ ἄδυτον, τν σκοτισθντα με νν, ὑππσης σκαιτητος, ἀπγνμης Δσποινα, τσαγλκαταγασον, κατφωτμε τσσημεωσον, ὅπως τος λκοις νεπιβολευτος, ὅλως γενσωμαι, ὑπσοσκεπμενος, καὶ ἀσφαλς, σεμνὴ ὁδηγομενος, πρς τρβον νθεον.

Σταυροθεοτοκον

λιος δν σε φριξεν, ἐπσταυροῦ Ἰησοῦ, ἡπλωμνον θελματι, καὶ ἡ γῆ ἐσεετο, κααπτραι ρργνυντο, κατμνημεα φβῳ ἠνογοντο, κααδυνμεις πσαι ξσταντο, ἡ δτεκοσσε, ἀπειρνδρως βλπουσα, μτ' ομωγς· Ομοι! ἀνεκραγαζε, ττὸ ὁρμενον.

 

Τοῦ Ἱερρχου

χος α'

Πανεφημοι Μρτυρες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πτερ Γεργιε Χριστοῦ, τν σεπτν καὶ ἄχραντον, τιμητικς προσεκνησας, εκνα πνσοφε, θεομχον θρσος, μηδαμς πτοομενος, δυνμει τατοδυναμομενος, ὃν νν κτευε, δωρηθναι τας ψυχας μν, τν ερνην, κατμγα λεος.

 

Πτερ Γεργιε θυμν, ἀσεβν πνεγκας, θρασυνομνων λγιστα, ος κατεθασαι περυψωθντας, δυσσεβεφρυγματι, καπλιν συντριβντας δειντερον, διαφανστατα, τς προνοας πρς τν μυναν, τν φρνων, κινουμνης νδοξε.

 

Πτερ Γεργιε Θεῷ, συνεργς γενμενος, ὡς ερες καγεργιον, ἑκατοστεοντα, καρπν τΔεσπτῃ, τς ψυχς προσνεγκας, τς τν διασωθντων τλγσου, κανν δυσπησον, στηριχθναι τν ρθδοξον, Ἐκκλησαν, ἀληθεας δγμασι.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Μαρα τὸ ἄμωμον κανον, πντα περκεμενον, τκαθαρτητι χημα, περικρατομενον, πολλας μαρταις, καστενοχωρομενον, πρς πλτος μετανοας με θυνον, πανσθενεσττσου, προστασίᾳ· καγρ δνασαι, οα Μτηρ, τοπντα σχοντος.

Σταυροθεοτοκον

Τν διον, Ἄρνα ἡ ἀμνς, καὶ ἄμωμος Δσποινα, ἐν τΣταυρῷ ὡς ἑώρακεν, εδος οκ χοντα, οδκλλος· Ομοι! θρηνδοσα λεγε, τκλλος ποσου δυ γλυκτατε; ποῦ ἡ επρπεια; ποῦ ἡ χρις ἡ ἀστρπτουσα, τς μορφς σου, Υἱέ μου παμφλτατε;

 

ΤοΜρτυρος

πολυτκιον χος δ'

Ταχπροκατλαβε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μρτυς σου Κριε ν τῇ ἀθλσει ατοῦ, τστφος κομσατο τς φθαρσας κ σοτοΘεοῦ ἡμν· χων γρ τν σχν σου τος τυρννους καθελεν, ἔθραυσε καδαιμνων τὰ ἀνσχυρα θρση, ατοτας κεσαις, Χριστὲ ὁ Θες, σσον τς ψυχς μν.

 

Τοῦ Ἱερρχου

πολυτκιον χος δ' Ο ΑΚΟΥΤΕ

Καννα πστεως καεκνα πρατητος, ἐγκρατεας διδσκαλον νδειξσε τπομνσου τν πραγμτων λθεια· διτοτο κτσω τταπεινσει τὰ ὑψηλά, τπτωχείᾳ τπλοσια· Πτερ ερρχα Γεργιε, πρσβευε ΧρισττΘεῷ, σωθναι τς ψυχς μν.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

ΤοΜρτυρος

 

ς σνηθες. Ὁ Κανν τοῦ Ἁγου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς.

 

Καλος παινΚαλλιωπου πνους. Ποημα ωσφ.

 

δα' χος πλ. δ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὑγρν διοδεσας σεξηρν, κατν Αγυπταν, μοχθηραν διαφυγν, ὁ Ἰσραηλτης νεβα· τΛυτρωτῇ, καΘεῷ ἡμν σωμεν».

 

Καλς τν γνα διηνυκς, Μρτυς θλοφρε, κατν πστιν τετηρηκς, τς νκης δξω τος στεφνους, χαρμονικς, καΘενν παρστασαι.

 

γας κ ῥίζης ειθαλς, ἐβλστησας κλδος, εκαρπίᾳ μαρτυρικῇ, πντων τς καρδας διατρφων, τν στιμντων, σοφΚαλλιπιε.

 

Λαμπρνας καρδας τὸ ὀπτικν, γραφν ναπτξει, καμελτδιηνεκεῖ, Μαρτρων πλθες τος γνας, ἀνδρικωττνοΚαλλιπιε.

Θεοτοκον

νεματι πντα δημιουργν, ἐκ σοσωματοται, ὑπρ λγον Μτερ Θεοῦ, ὁ τν θλοφρον στεφανσας, μεθ' οπιστς σε εμακαρζομεν.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

Κανν. Ποημα γνατου.

 

δα' χος πλ. δ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«ᾎσμα ναπμψωμεν λαοί, τθαυμαστΘεῷ ἡμν, τῷ ἀπαλλξαντι τν σραλ κ δουλεας, ᾠδν πινκιον, ᾄδοντες καβοντες· σωμν σοι τμνΔεσπτῃ».

 

Αγλην εσπλαγχνας μοι Χριστέ, τπηρωθντι πτασμασι, καὶ ἁμαρταις δεινς, ἀντειλον οκτρμον, καγνφον πλασον, τς μς βλεψας, τας πρεσβεαις τοσοῦ Ἱερρχου.

 

Πσαν γεργησας σοφέ, τος πνοις καὶ ἱδρσσου, τς γκρατεας τν γν, κασπερας ν καρδίᾳ, τν στον τοΠνεματος, στχυν τς παθεας, ἐκομσω Γεργιε μκαρ.

 

μοις σν σταυρν ναλαβν, καττς γς τερπντατα, τκοσμοκρτορι τοσκτους πορρψας, Χριστῷ ἠκολοθησας, καθησαυρος κτσω, τς ατοῦ ἀΰλου βασιλεας.

Θεοτοκον

πλον καλιμνα σφαλῆ, κατεχος καὶ ὀχρωμα, καθεαν γκυραν, καγφυραν κασκπην, τν σν Θεονμφευτε, ἔχοντες προστασαν, τν κινδνων λυτρομεθα πντων.

 

ΤοΜρτυρος

 

δγ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ορανας ψδος, ὀροφουργΚριε, κατς κκλησας δομτορ, σμε στερωσον, ἐν τῇ ἀγπτσῇ, τν φετν ἡ ἀκρτης, τν πιστν τστριγμα, μνε φιλνθρωπε».

 

πρ φσιν γνας, πολυειδες νεγκας, Μρτυς νδρικς τδικτῃ, ἀντιταττμενος· θεν πτυχες, τς ορανου γαλνης, επλοσας νδοξε, αραις τοΠνεματος.

 

Στρατιτης γενναος, κανικητς ριστος, ὤφθης μιλν τας βασνοις, νος στερρτητι· καγρ τυπτμενος, κατροχιζμενος μκαρ, ττς πλνης φραγμα, ὅλον κατβαλες.

 

παιρμενον θρσος, τοδυσμενος λεσας, Μρτυς ναρτμενος ξλῳ, καδαπανμενος, πληγας τσμσου, κατν στιγμτων τκλλει, χαρων Καλλιπιε, καλλωπιζμενος.

Θεοτοκον

Παναγα Παρθνε, τν θλητν καχημα, κατν ερν ποστλων τσεμνολγημα, τος ν ανσει σε, χαρμονικς νυμνοντας, ῥῦσαι τας πρεσβεαις σου, πσης στενσεως.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δγ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Οκ στιν γιος, ὡς Κριος, ἡμν καοκ στι δκαιος, ὡς Θες μν, ὃν μνεπσα κτσις· Οκ στι δκαιος, Ἅγιος πλν σου Κριε».

 

Τῷ ὕψει μακριε, ἐπιβς τν ρετν, κατβθη τοΠνεματος, ἀξως κατοπτεσας, καθεωρας δοχεον, γενμενος σιε, αλζσν γγλων χορος.

 

Πτωχεσας τπνεματι, κατεπλοτησας Σοφέ, βασιλεαν τν ϋλον, ἐν τποιμνίῳ σου, θησαυρος αωνους, πιστς προητομασας· δισε μακαρζομεν.

 

Τὸ ἄπλαστον σιε, κατπρον τς ψυχς, ἐμιμσω τος τρποις σου, κατος κατορθμασιν, Ἰακβ καὶ ἐδεχθης, καθρσει τοΠνεματος, Ἰσραηλτης νος ρν τν Θεν.

Θεοτοκον

πτορα ττοκας, τν μτορα πρσοῦ, καὶ ὡς βρφος θλασας, τν τρφοντα παντα, ὃν δυσπει σωθναι, τος πστει μνοντς σε, κυρως Θεοτκον γνν.

 

ΤοΜρτυρος

Κθισμα χος δ'

Ταχπροκατλαβε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Σταυρῷ ἀνυψομενος, ἀπεριτρπτνοΐ, Χριστοτσωτριον, πθος σοφὲ Ἀθλητά, καλς ξεικνισας· θεν τν φωτοφρον, καὶ ἁγαν σου μνμην, πστει πιτελομεν, ἱλασμν τν πταισμτων, ατομενοι δισολαβεν, καμγα λεος.

Θεοτοκον

πκουσον Δσποινα, ἐκ κατωδνου ψυχς, βοντος τοδολου σου, κατν προτρων κακν, παρσχου τν φεσιν· σγρ πικαλομαι, ἐν νυκτκαὶ ἡμρ· Ῥῦσαμε Θεοτκε, τοπυρς τς γεννης, καστσον κ δεξιν, τοσοΥοκαΘεοῦ.

Σταυροθεοτοκον

Παρθνε πανμωμε, Μτερ ΧριστοτοΘεοῦ, ῥομφαα διλθσου, τν Παναγαν ψυχν, ἡνκα σταυρομενον, ἔβλεψας κουσως, τν, Υἱὸν καΘεν σου, ὃν περ ελογημνη, δυσωποσα μπασῃ, συγχρησιν πταισμτων, ἡμν δωρσασθαι.

 

Τοῦ Ἱερρχου

Κθισμα χος πλ. δ'

Τν Σοφαν καΛγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ταπεινσεως ψει περιφανς, γεγονς τς πρσεις τοδυσμενος, τελεως φνισας, ἀριστεσας λαμπρτατα, ἐλεμων δΠτερ, γενμενος σιε, δαψιλεχορηγίᾳ, πεινσιν πρκεσας· θεν τν γρω, μεττλος κληροσαι, τρυφν γαλλμενος, ες αἰῶνας Γεργιε, Ἱερρχα μακριε. Πρσβευε ΧρισττΘεῷ, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος ορτζουσι πθῳ, τν γαν μνμην σου.

Θεοτοκον

Πειρασμος πολυπλκοις περιπεσν, ἐξ χθρν ορτων καὶ ὁρατν, τσλσυνχομαι, τν μτρων πταισμτων μου, ἀλλ' ὡς θερμν ντληψιν, κασκπην μου χων σε, τλιμνι προστρχω, τς σς γαθτητος· θεν Παναγα, τν κ σοσαρκωθντα, ἀσπρως κτευε, ὑπρ πντων τν δολων σου, τν παστως μνοντων σε, πρεσβεουσα ν παρρησίᾳ ατῷ, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος προσκυνοσιν ξως, τν τκον σου χραντε.

Σταυροθεοτοκον

Τν μνν καΠοιμνα καΛυτρωτν, ἡ Ἀμνς θεωροσα ν τΣταυρῷ, ὠλλυζε κλαουσα, καπικρς νεκραγαζε, ὁ μν κσμος γλλεται, δεχμενος τν λτρωσιν, τδσπλγχνα μου φλγονται, ὁρσης σου τν σταρωσιν, ἣν περ πομνεις, δισπλγχνα λους, Θεὲ ὑπεργαθε, ἀνεξκακε Κριε· πιστς κβοσωμεν· Σπλαγχνσθητι Παρθνε γνή, καπταισμτων δρησαι τν φεσιν, τος προσκυνοσιν ν πστει, ατοτπαθματα.

 

ΤοΜρτυρος

 

δδ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τμυστριον, κατενησα τὰ ἔργα σου, καὶ ἐδξασσου τν Θετητα».

 

θλητς γενναιτατος, ὤφθης ν σταδίῳ ἀγωνιζμενος, κατς πλνης τὸ ὀχρωμα, καταβλλων, Μρτυς Καλλιπιε.

 

ερεον λκληρον, Μρτυς ττυθντι Λγπροσνεξαι, εωδίᾳ συντηρομενος, τν σεπτν σου πνων Καλλιπιε.

 

Νεκρωθν τσαρκον σου, πνοις νενδτοις, Μρτυς πανλβιε, τν ζων σοι προεξνησε, τν ν τος ψστοις Καλλιπιε.

Θεοτοκον

ς κατκαρπος μπελος, βτρυν γεργησας ποστζοντα, γλεκος θεον παναμμητε, τος πιστς εσε μακαρζουσιν.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δδ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐξ ρους κατασκου, Λγε Προφτης, τς μνης Θεοτκου, μλλοντος σαρκοσθαι, θεοπτικς κατενησε καὶ ἐν φβῳ, ἐδοξολγει σου τν δναμιν».

 

Στν τς ψυχς, ὁλκδα διασσας, ἐκ τς τν παθν, ἐνλου τρικυμας, ἐπλιμνα καθρμισας καγαλνην, τς γκρατεας Πτερ σιε.

 

γγελοειδῆ, τν φρνα κεκτημνος, τς τριαδικς, Ἀγγλων μνδας, ἐπηκροσω γενμενος ν, ἐκστσει, ἔτι ν βίῳ ὢν Πανεφημε.

 

Στνοητῇ, σφενδνῃ ὡπλισμνος, ὡς λλον Γολιθ, τν ρχοντα τοσκτους, ὠφρυωμνον κατβαλες ερρχα, Δαυϊτικκαθείᾳ πστει σου.

Θεοτοκον

λπς καπροστασα, κσμου Παναγα, δυσπει τν κ σοῦ, ὑπρ τν οκετν σου· σγρ φρικτν λαστριον κεκτημνοι, τς μαρτας κλυτρομεθα.

 

ΤοΜρτυρος

 

δε' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἴνα τμε πσω, ἀπτοπροσπου σου τφς τὸ ἄδυτον, καὶ ἐκλυψμε, τὸ ἀλλτριον σκτος τν δελαιον. Ἀλλ' ἐπστρεψν με, καπρς τφς τν ντολν σου, τς δος μου κατεθυνον δομαι».

 

Κλεϊζμενος πνοις, Μρτυς πεβλθης τροχγενναιτατε, καπυρς λαμπσι, φλογιζμενος δρσον ορνιον, ἐκ Θεοῦ ἐδξω, ἀγγελικας πιστασαις, ἀθλοφρε σοφΚαλλιπιε.

 

ορτδυνμει, Μρτυς Καλλιπιε τοΛυτρωτοῦ ἡμν, οπαρανομοντες, παρελθησαν σκαταικζοντες, τς φλογς σβεσθεσης, κασομηδλως ψαμνης, ἐπινεσει τοπντων δεσπζοντος.

 

Λαμπρυνθες τας ακαις, οἷά περ χρυσς ν καμνῳ ἀπστραψας, καὶ ὡς θεος φλαξ, τν σεπτν τοΧριστοδιατξεων, φυλακας βλθης, τος ερος δεσμος σου λσας, πολυθου μανας τφραγμα.

Θεοτοκον

Λυτρωθντες Παρθνε, τς προγονικς δισοκαταπτσεως, σν τῷ Ἀρχαγγλῳ, Γαβριλ σοι βομεν πανμωμε· Χαρε μνη πντων, ἁμαρτωλν σωτηρα, Χαρε πντων Μαρτρων κραταωμα.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δε' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ ἐκ νυκτς γνοας, θεογνωσίᾳ φαιδρνας τπρατα, φτισν με τῷ ὄρθρῳ, τς δοξολογας σου Κριε».

 

Σὲ ὡς γνεας στλον, κασωφροσνης κλειδοχον οδιμε, κεκτημνοι σε πντες, τχοιμεν λους πρεσβεαις σου.

 

Θεοπτικπροβλψει, τὸ ἱερν νεδσω ξωμα, τς μμου Παρθνου, ὡς μεμπτον ες τοτο καλοσης σε.

 

Τν τοῦ ἐλους οκτον, ἔμφυτον χων καπντοτε σνοικον, γγονας τος πνησι, δαψιλος τροφς ργαστριον.

Θεοτοκον

Τν ορανοΔεσπτην, ἐν τγαστρσυλλαβοσα Πανμωμε, γγονας νωτρα, ορανν καπσης τς κτσεως.

 

ΤοΜρτυρος

 

δς' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἱλσθητμοι Σωτρ· πολλαγρ αἱ ἀνομαι μου, καὶ ἐκ βυθοτν κακν, ἀνγαγε δομαι· πρς σγρ βησα, καὶ ἐπκουσν μου, ὁ Θες τς σωτηρας μου».

 

δοσσε καλλονας, στιγμτων καλλωπιζμενον, ἡ στεκοσα Σοφέ, χαρς οσα μπλεως, Θεν μεγλυνε, περιπτυσσομνη, κασεπτς καταφιλοσσε.

 

ρθη σοι ν φρουρᾷ, ἐγκεκλεισμνφς δυτον, καορανθεν φωνή, ἠνχθη σοι γιε, σπαραθαρρνουσα, κατος σος γνας, ἱερς νακηρττουσα.

 

Παρδεισος νοητς, ὡρθης Μρτυς πολαθλε, ξλον ζως τν Χριστν, ἐν μσκτησμενος, τν σμετοικσαντα, πρς τς αωνους, καταπασεις Καλλιπιε.

Θεοτοκον

Ἰάτρευσν μου, Ἁγνή, ψυχς τὰ ἄμετρα πτασματα, καφτισν μου τν νον, ἀεσκοτιζμενον, πσαις παραβσεσιν, ὅπως ν ανσει, κατχρος μακαρζω σε.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δς' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Χιτνμοι παρσχου φωτεινν, ὁ ἀναβαλλμενος φς ς μτιον, πολυλεε Χριστὲ ὁ Θες μν».

 

ΤΠνεμα τΠανγιον ν σοί, ερν κατασκνωσιν, πνευμτων λασε, λεγενας πονηρν τας πρεσβεαις σου.

 

Γαλνης νεδεχθης ποταμς, καὶ ῥεθρον πρατητος, ος ποτιζμεθα, τν χειμρρουν τς τρυφς, Πτερ σιε.

 

Νκρσας τς σαρκς τς δονς, τπνεματι ζησας, κμτος πθεσι, συμπτωθντα, διανστησον νδοξε.

Θεοτοκον

Τν Λγον ν γαστρτν κ Πατρς, ἀχρνως κλμψαντα, χρνσυνεληφας, Θεν Λγον πρ λγον Πανχραντε.

 

ΤΜαρτυρικν τοῦ Ἤχου.

 

Συναξριον

ΤΖ' τοατομηνς, Μνμη τοῦ Ἁγου Μρτυρος Καλλιοπου.

Στχοι

Καλλιπιος μπαλιν παγες ξλῳ,

Τν ρθως παγντα δοξζει Λγον.

Ζων Καλλιπιος γρω βδμερεν.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τοῦ ἐν γοις Πατρς μν Γεωργου, Ἐπισκπου Μυτιλνης.

Στχοι

χει Μυτιλνη σε κατεθνηκτα,

ς ζντα, Γεργιε, προσττην μγαν.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τοῦ Ἁγου Μρτυρος ουφνου Διακνου.

Στχοι

Σφαγς λογισθες ς πρβατον ουφνος,

Σφττει παλαιν, τν διβολον λκον.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, ἡ Ἁγα Μρτυς κυλνα, τς χερας ες τοπσω δεσμευθεσα, κατν κοιλαν φλεχθεσα, τελειοται.

Στχοι

πισθχειρα σχοινοις στρεβλουμνην,

μπροσθως φλγουσι τν κυλναν.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τν γων διακοσων Μαρτρων τν ν Σινπξφει τελειωθντων.

Στχοι

νελεν νδρν εκδας δκα ξφος,

Ος νδρικς νος, ἀνδρικκακαρδα.

 

Τας τν γων σου πρεσβεαις, ὁ Θες, ἐλησον μς. Ἀμν.

 

ΤοΜρτυρος

 

δζ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Οἱ ἐκ τς ουδαας, καταντσαντες Παδες ν Βαβυλνι ποτέ, τπστει τς Τριδος, τν φλγα τς καμνου, κατεπτησαν ψλλοντες· τν Πατρων μν, Θες ελογητς εἶ».

 

Οδαμς πονεμας, ἀλογτατον σβας ξονοις νδοξε, πυρς τν τιμωραν, ὑπνεγκας νδρεως, ἐκβον Καλλιπιε, ὁ τν Πατρων μν, Θες ελογητς εἶ.

 

ψηλδιανοίᾳ, ἐκμιμομενος Μρτυς τν ψωθντα Σταυρῷ, ὑψθης πξλου, θελσει ντιστρφως, τν πορεαν ποιομενος, πρς ορανν ν χαρᾷ, ὑπρ μν πρεσβεων.

 

Πολυτρποις ακαις, ὁμιλσας γενναίῳ Μρτυς φρονματι, πολλν κατηξιθης, κραυγζων ν ψστοις, ἀγαθν Καλλιπιε, ὁ τν Πατρων μν, Θες ελογητς εἶ.

Θεοτοκον

καρπς Θεοτκε, τς σεπτς σου νηδος μς ζωσε, καρπθανατωθντας· δισε κατχρος, ἀνυμνοντες κραυγζομεν· τν Πατρων μν, Θες ελογητς εἶ.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δζ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ τος Παδας δροσσας ν καμνῳ, καΠαρθνον φυλξας μεττκον, τν στεκοσαν, ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν».

 

Τῇ ἐλλμψει τοΠνεματος τοθεου, τν ντεθεν προγνως πρς τκρεττω, μετστασν σου, κανν χορεεις σιε, ες τς κεθεν μονς.

 

Ες νυμφνα τς νω βασιλεας, ἐστολισμνος εσλθες παξως, καὶ ἀνεκλθης, σν τνυμφίῳ Ὅσιε, ες εωχαν τς ἀΰλου τρυφς.

 

μοιβν σοι τν πνων τοιμσας, δερο πρς με, προσεπεν τν ργων, μισθαποδτης· μεθ' οὗ ἀγλλῃ Ὅσιε, ες αωνους σκηνς.

Θεοτοκον

Ορανν αΔυνμεις ς Μητρα, τς ζως τν πντων κατχρος, δορυφοροσι, καὶ ἀνυμνοσσε Δσποινα, ὡς προστασαν τν ψυχν μν.

 

ΤοΜρτυρος

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἑπταπλασως κμινον, τν Χαλδαων τραννος, τος θεοσεβσιν, ἐμμανς ξκαυσε, δυνμει δκρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν, καΛυτρωτν νεβα· οΠαδες ελογετε, Ἱερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας».

 

ΝμΘεοσφαττμενος, ἀθλητΚαλλιπιε, πσαν πονηραν, τν νμων φυγες, καιρτοτιμου δέ, πθους Χριστς δοξζει σε, Μρτυς ντιστρφως, σταυρωθντα θελσει, πρς θεας καταπασεις, προσκαλομενος ντως, τος θεοις σωμτοις, συντττει σε θεφρον.

 

λολαμπς ς λιος, ἀνατελας Πανεφημε, τν π' ορανν, καταφωτζεις πντοτε, ἀκτσι τν θλων σου, καδιεγερεις παντας, νν πιτελεν, τν φωτοφρον σου μνμην, βοντας· Τν Δεσπτην, Ἱερες ελογετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

πομονν σγκριτον, καρτεραν πανθαμαστον, Μρτυς θλητά, ἐν τκαιρτν θλων σου,

σαφς νδειξμενος, τας τν γγλων τξεσι, νν συνηριθμθης, εκλες ναμλπων· ΟΠαδες ελογετε, Ἱερες νυμνετε, λας, ὑπερυψοτε, Χριστν ες τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Σωματοφρον ττοκας, καὶ ἀγκλαις βστασας, ἄχραντε Παρθνε, Ἰησον τν Κριον, τν πντα βαστζοντα, παντοδυνμνεματι· θεν ς Θεοσε, ἀνυμνομεν Μητρα, βοντες ν ανσει· ερες ελογετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Οθεορρμονες Παδες ν καμνῳ, σν τπυρκατν πλνην καταπατοντες κραγαζον· Ελογετε τὰ ἔργα, Κυρου τν Κριον».

 

Θεοκυβρνητον χων τν καρδαν, τν τν παθν μου ζοφδη, Πτερ κατενασον κλδωνα, καλιμνι γαλνης, τς σς με καθρμισον.

 

Πεφυτευμνος τας θεαις διεξδοις, τν τς γπης δτων, δνδρον ζως νατθηλας, κακαρπος εσεβεας, καιρῷ ἐναπδωκας.

 

ς ατρ νιτων νοσημτων, καὶ ἐλατρ καθρτων πνευμτων, μκαρ Γεργιε, κμοτς μαρτας, τν νσον θερπευσον.

Θεοτοκον

Τς κλαλσει τν θεον τοκετν σου, Θεοκυτορ Μαρα; πσα γρ φσις ξσταται, γηγενν καὶ Ἀγγλων, κασμακαρζουσιν.

 

ΤοΜρτυρος

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐξστη πτοτῳ ὁ ορανς, κατς γς κατεπλγη τπρατα, ὅτι Θες, ὤφθη τος νθρποις σωματικς, καγαστρ σου γγονεν, ερυχωροτρα τν ορανν· δισε Θεοτκε, Ἀγγλων καὶ ἀνθρπων, ταξιαρχαι μεγαλνουσιν».

 

στίῳ πτερωθεσσου ψυχή, τοῦ Ἁγου πανλβιε Πνεματος, τχαλεπν, πλαγος διλθε τν ακισμν, κατος λιμνας φθασε, τος πουρανους περιχαρς, βυθσασα τοπλνου, δολας παρατξεις, θείᾳ πλημμρτν αμτων σου.

 

ραος νεανας ποφανθες, καλλονας τν γνων ξστραψας, ἡλιακν, πλον θλοφρε μαρμαρυγν, κατν πιστν φτισας, Μρτυς Καλλιπιε τς ψυχς, τν πθτν γαν, καὶ ὄντως φωτοφρον, ἐπιτελοντων σου πανγυριν.

 

Στησμεθα χορεαν πνευματικν, τν στερρν θλητν Καλλιπιον, χαρμονικς, νν νευφημοντες, κατος ατοῦ, κατατρυφντες σμερον, πνοις, ος πστη διΧριστν, γενναως ναθλσας, κατς πολυθεας, καταστρεψμενος τὸ ἄθεον.

 

θκη σου πηγζει μρα ζως, καὶ ἐκβλζει ς νματα θαματα, ἣν οπιστοί, πντοτε κυκλοντες περιχαρς, καπθῳ ἀσπαζμενοι, τν γιασμν τε καφωτισμν, ἀντλοσι τν γαν, δοξζοντς σου μνμην, Μρτυς Κυρου Καλλιπιε.

Θεοτοκον

Φωτς σου τας κτσι τας μυστικας, τονος μου τσκτος πλασον, Μτερ Θεοῦ, κατν λογισμν μου τχαλεπν, κλυδνιον κατενασον, καπρς τος λιμνας τος γαληνος, ὁδγησν με μνη, ἡ πντων σωτηρα, ὅπως ν πστει μακαρζω σε.

 

Τοῦ Ἱερρχου

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τν προδηλωθντα, ἐν ρει τΝομοθτῃ, ἐν πυρκαβτῳ, τκον τν τς ειπαρθνου, ες μν τν πιστν σωτηραν, ὕμνοις σιγτοις μεγαλνωμεν».

 

Τας τν σν δακρων πηγας τν τς παθεας, ἐγεργησας σιε, παρδεισον μμπτως, καπολχουν τν εκαρπαν προβλλῃ, τρφων ρετας τθεον πομνιον.

 

Στν καθαρν τΘεῷ, ἀνσας λατρεαν, κατς πστεως σιε, τν δρμον κτελσας νν δξω στφανον δικαιοσνης κ χειρς Χριστοτοῦ ἀθλοθτου σου.

 

Θησαυρν κνωτον, καπλοτον χαρισμτων, τν σν κνιν χοντες, κασορν τν λειψνων, ἐμπιπλμεθα νοητν ρωμτων, ἀξιομακριστε Γεργιε.

Θεοτοκον

Τν θεανδρικν σου τκον, πανμωμε Κρη, ὡς Θεν πρχοντα, καΚτστην τν αἰώνων, δυσωποσα μδιαλπς παστως, σσαι τς ψυχς τν νυμνοντων σε.

 

ΤΦωταγωγικν τοῦ Ἤχου.

 

Τὸ Ἰδιμελον τς μρας, κατΜαρτυρικν, ὡς σνηθες. Ετα Α' Ὥρα, καὶ Ἀπλυσις.