ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ β’ ΤΗΝ 28ην ΙΟΥΝΙΟΥ 2018 ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ.

 

113 1590

 

Η εφετινή πανήγυρις του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Παύλου του Ουρανοβάμονος, εδώ εις την πόλι της Κορίνθου, Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κύριέ μοι, κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Σεβασμιώτατοι άγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι, Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι Αδελφοί, Εντιμότατοι Άρχοντες, κύριοι Εκπρόσωποι Στρατιωτικών, Αστυνομικών κ.λ.π. Αρχών του Τόπου μας, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστού Διακονία, Οσιώτατοι και Οσιώταται Μοναχοί και Μοναχαί, Χριστεπώνυμε Λαέ του Θεού, συμπίπτει με την συμπλήρωσι εξήκοντα (60) χρόνων από της εις Κύριον εκδημίας του αοιδίμου προκατόχου μου Μητροπολίτου Κορινθίας και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αμερικής κυρού Μιχαήλ του Α’, εις τον οποίον και αφιερώσαμε το Εγκόλπιο ημερολόγιο της Ι. Μητροπόλεώς μας κατά το τρέχον έτος. Πρόκειται περί μιας ξεχωριστής Εκκλησιαστικής προσωπικότητος, περί ενός πνευματικού ηγέτου, ο οποίος με την αγλαόκαρπο ποιμαντορία του, την εναργή γνώσι και βίωσι της Θεόθεν αποστολής του, την πολυσχιδή δράσι του «ευάρεστος τω Θεώ γενόμενος ηγαπήθη» (Σοφ. Σολ. δ’, 10). Αγαπήθηκε και από τους Κορινθίους όμως υπερβαλλόντως, σε σημείον ώστε η ζωή και το έργον του να παραμένουν ανεξίτηλα στις καρδιές των, διότι τους περιέβαλε με αληθινή στοργή και με πατρικό ενδιαφέρον, προσφέροντας ανεκτιμήτους υπηρεσίας και προπολεμικώς και κατά την επάρατον Γερμανικήν Κατοχήν 1941-1944 και κατά τον εμφύλιον αλλά και μεταπελευθερωτικώς, έως ότου εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Δικαίως, λοιπόν, εις την εδώ τοποθετημένη προτομή του αναγράφουν οι Κορίνθιοι: «Μιχαήλ 1892-1958 Ο ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ»!

Αυτός ο εξαίρετος Ιεράρχης, ο οποίος απεδείχθη από τους σπουδαιότερους θεολόγους της εποχής του, ερευνητής και επιστήμων, ο γλωσσομαθής, αφού ομιλούσε εννέα γλώσσες μαζί με την μητρικήν μας, ο Επίσκοπος με τις σπουδαίες ηγετικές ικανότητες και τα προσόντα, καθώς είχε το χάρισμα του κηρύγματος, της πειθούς και του λέγειν συνδέει την καθ᾿ η­μάς Αποστολική Ι. Μητρόπολι Κορίνθου με την Αγιωτάτη Αποστολική Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών, Μακαριώτατε πάτερ και δέσποτα, και ιδιαιτέρως κατ᾿ αυ­τὴν την Συνοδική Εκδήλωσι αποτίσεως φόρου τιμής, ευλαβείας και ευγνωμοσύνης προς τον Μέγαν Απόστολον και κοινόν Προστάτην Αθηνών και Κορίνθου, τον Ιδρυτήν της Τοπικής Εκκλησίας των Αθηνών, της εδώ παροικούσης Αγίας Εκκλησίας αλλά και ολοκλήρου της καθ᾿ Ἑλλάδα Αγίας Εκκλησίας επί τη ενδόξω μνήμη Αυτού.

Στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών ανέρχεται το έτος 1923 ο Αρχιεπίσκοπος κυρός Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος και παρέμεινεν έως του θανάτου του το έτος 1938. Το έτος 1925 και ενώ στο Λονδίνο εσημειούντο σημαντικά γεγονότα, οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Φώτιος και Ιεροσολύμων Δαμιανός συμμετείχον στους εκεί εορτασμούς της χιλιοστής εξακοσιοστής επετείου της Α’ εν Νικαία Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος επιλέγει να καθιερώση τον εορτασμό του Αποστόλου Παύλου στον ιερό βράχο του Αρείου Πάγου, παρά την Ακρόπολι, γεγονός το οποίο έλαβε διεθνείς διαστάσεις, αφού η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος απ᾿ ἐ­κεῖ διεκήρυσσε τον Χριστιανικό χαρακτήρα της Ελληνικής Πρωτευούσης.

Εφανέρωνε πως το Ελληνικό Έθνος και η πόλις των Αθηνών, παρ᾿ ό­λες τις περιπέτειές τους, μετά από τόσους αιώνες, από τον ίδιο χώρο και στην ίδια γλώσσα έστελναν και συνεχίζουν να στέλλουν, τα σωστικά μηνύματα της δημηγορίας του Αποστόλου Παύλου, που δημιούργησε «νέον» εν Χριστώ κόσμο. Διετράνωνε την θέσιν της Εκκλησίας, η οποία εθεώρει πως ένα από τα εξαιρετικά προσόντα και μεγάλα καυχήματα του Ελληνικού Έθνους είναι το γεγονός ότι παρέμεινε ομόδοξο και ακλονήτως σταθερό στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστι. Η Εκκλησία το επροστάτευσε, το ανέδειξε και το απελευθέρωσε, αποτελώντας Αυτή την βάσι της ενότητός του και το στήριγμά του σε όλες τις ιστορικές περιπέτειες, αλλά και την εποχή εκείνη που επικρατούσαν ανώμαλες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες με την Μικρασιατική συμφορά και την πολιτική αστάθεια, που ακολούθησε και συνοδεύθηκε από δυσάρεστα οικονομικά γεγονότα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, που προσομοιάζουν σ᾿ αυ­τὲς των ημερών μας, καθιερώνετο ο εορτασμός στο βράχο του Αρείου Πάγου, τον Ιούνιου του 1925. Η λιτή ανακοίνωσις, την οποία υπέγραφε ο Μέγας Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Μιχαήλ Κωνσταντινίδης, ενημέρωνε «πάντας τους Ευσεβείς Χριστιανούς ότι από τούδε καθιερούται ίνα κατά παν έτος τελήται τη 29η Ιουνίου επί του Αρείου Πάγου η ακολουθία των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων». Ο Πρωτοσύγκελλος, ο οποίος ανέλαβε και διεξεπεραίωσε την οργάνωσι, καθιερώνοντας τον θεσμόν, ήταν ο κατά κόσμον Θουκυδίδης Κωνσταντινίδης, μετέπειτα Μητροπολίτης Κορινθίας και Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Ο τρόπος της διοργανώσεως της τελετής το 1925 ήταν υποδειγματικός, ενώ σπουδαία υπήρξε η εκτέλεσις του ασματικού μέρους της Ακολουθίας από την Ελληνική Χορωδία Αθηνών με τις δύο προσωπικότητες, τον 32χρονο τότε θεωρητικό της Βυζαντινής Μουσικής και Πρωτοψάλτη Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου (1893-1985) και τον μόλις 22 ετών τότε μουσικοδιδάσκαλο και Ιεροψάλτη Σίμωνα Καρά (1903-1999).

Με τις εμπειρίες αυτές αλλά, και κατά τον μακαριστό Σήφη Κόλλια, «βαθύς μελετητής της ζωής και του έργου του Απόστολου των Εθνών Παύλου, ο Κορινθίας Μιχαήλ, γοητευμένος από την αυτοθυσία, την πίστι και την σοφία του Αποστόλου ένοιωθε υπερήφανος, γιατί σ᾿ αυ­τὸν έλαχεν ο Αποστολικός θρόνος της Κορίνθου… και θέλοντας να συνειδητοποιήση εις όλα τα πνευματικά του τέκνα την κορυφαία φυσιογνωμία και την Θεοκίνητη ζωή του Παύλου… ίδρυσε και ωργάνωσε την «ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ», η οποία… ήταν η ωραιότερη πνευματική εκδήλωσις, που εσημειώθη από την ίδρυσι της Νέας Κορίνθου μέχρι σήμερον.

Ολόκληρη την εβδομάδα ο Κορινθιακός λαός απελάμβανε μίαν εξαίσια πανδαισία…

Η οποία απεκορυφούτο εις τον Εσπερινόν [την Ακολουθίαν του Εσπερινού συνέθεσεν μόνος του ο Μιχαήλ (βλπ. αυτήν εν «Ο Απ. Παύλος» Α’ 1946, σ. 20)], που εψάλλετο επί του Βήματος προ του οποίου ωδηγήθη ο Απ. Παύλος εις την παλαιάν Κόρινθον, επί Γαλλίωνος…» (Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ ο από Κορινθίας, Αθήναι 1964, σελ. 57-58).

Αλλά και εις την Αμερικήν ο Μιχαήλ μετέφερε την εβδομάδα του Αποστόλου Παύλου και από τις 22 έως τις 29 Ιουνίου σ᾿ ό­λες τις Ελληνικές Κοινότητες της Αμερικής εορτάζετο η εβδομάδα αυτή με πλουσιώτατο πνευματικό πρόγραμμα (βλπ. όπου ανωτ., σελ. 74).

Της προσπαθείας αυτής του αειμνήστου προκατόχου μου κυρού Μιχαήλ αλλά και αυτής της των πρώτων χρόνων της Μητροπολιτείας του αμέσως προκατόχου μου κυρού Παντελεήμονος συνεχιστής και η ταπεινότης μου καθιέρωσε τα «ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΠΑΥΛΕΙΑ», τα οποία εφέτος είναι τα δωδέκατα (ΙΒ’), περιβάλλοντας τον εσπερινόν της 28ης Ιουνίου, παραμονής της εορτής με ιδιαιτέραν αίγλην, αφού ο αλήστου μνήμης προκάτοχος Υμών, κυρός Χριστόδουλος και η περί αυτόν τότε Ιερά Σύνοδος ανύψωσε αυτόν εις Συνοδικόν τοιούτον, γεγονός το οποίον και Υμείς Μακαριώτατε, ασμένως απεδέχθητε και υλοποιείτε και επί συνεχή δωδεκαετίαν όλην συνεορτάζομεν την Ιεράν μνήμη του κοινού Προστάτου Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Παύλου, εδώ εις την περιάκουστον πόλιν της Κορίνθου, με την ευλογητήν Υψηλήν Υμών παρουσίαν, διο και ευγνωμόνως βαθυσεβάστως ευχαριστούμεν όσον Υμάς τόσον και τους αγίους Συνοδικούς αδελφούς Σεβ. Μητροπολίτας Χαλκίδος κ. Χρυσόστομον, Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριον και Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννην ως και τους υπ᾿ ε­μού προσκεκλημένους Σεβασμιώτατους και Θεοφιλεστάτους αγίους αδελφούς Αρχιερείς: Μητροπολίτην Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρον, Μητροπολίτην Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεον, Μητροπολίτην Πατρών κ. Χρυσόστομον, Μητροπολίτην Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐαν εκ της Εκκλησίας της Κύπρου, Μητροπολίτην Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητον, Μητροπολίτην Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητον, Μητροπολίτην Μάνης κ. Χρυσόστομον, Επίσκοπον Ωλένης κ. Αθανάσιον, Επίσκοπον Σαλώνων κ. Αντώνιον, Επίσκοπον Κερνίτσης κ. Χρύσανθον, και Επίσκοπον Θεσπιών κ. Συμεών, Πρωτοσύγκελλον Ι.Α.Α. οι οποίοι ιδιαιτέρως λαμπρύνετε με την σεπτήν παρουσίαν Σας την Ιεράν ημών Πανήγυριν.

Η εδώ συμπροσευχή τόσων Αγίων Αρχιερέων με πρώτον Υμάς τον περινούστατον και δεξιόν οιακόστροφον του σκάφους της Ελλαδικής Εκκλησίας, Μακαριώτατε, εκπέμπει μηνύματα ενότητος, συνοχής, σύμπνοιας και ομοψυχίας, τα οποία μεγάλως παρηγορούν τον ταλαιπωρημένον ευγενή, υπομονετικόν αλλά και ένδοξο Λαό μας σε ημέρες δύσκολες. Εισπράττει, όχι μόνον ο Κορινθιακός Λαός, αλλά σύμπας ο Ελληνικός Λαός την αληθινή στοργή της Εκκλησίας και συνειδητοποιεί ότι έχει ωραίους αγωνιστές της θείας διδασκαλίας του Ιησού, φορείς της αγνής αγάπης Του ως μιμητάς Του, κατά την προτροπήν του Θείου Παύλου «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού» (Α’ Κορ. ια’, 1).

Ευχηθήτε, Μακαριώτατε, ευχηθήτε Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι Αδελφοί το φως της διδασκαλίας του Αποστόλου Παύλου να φωτίζη τους εντιμοτάτους Άρχοντας ημών, ώστε να καθίστανται εμπνέουσες προσωπικότητες με αγωνίες, με «πιστεύω», αληθινοί μύστες των οσίων και ιερών της αμωμήτου Χριστιανικής Πίστεώς μας και των ιδανικών του Έθνους μας, τον ευαγή Κλήρον μας, ώστε ευλαβούμενος αυτός τον Χριστόν να σέβεται και τον Λαόν, το Χριστώνυμο Ποίμνιόν μας, ώστε να συνεχίση ν᾿ α­να­δει­κνύ­εται φορέας και πλαστουργός του μεγαλείου της φυλής μας, ίνα Χριστός δοξάζηται και η Ελλάς μεγαλύνηται εις τους αιώνας.

Ως ευ παρέστητε, Μακαριώτατε πάτερ και Δέσποτα.

Ως ευ παρέστητε, άγιοι αδελφοί.

Έτη πολλά παρά Κυρίου ευλογημένα, Λαέ του Θεού.