Άρθρα

 

 

Ἡ δικαιοσύνη καί τό σύμφωνον πρός τήν δικαιοσύνη συμφέρον ἐνομοθέτησαν ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς γενέσεως τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν βραβεῖα σ᾿ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι καλῶς περί τά καλά ἀγωνίζονται. Ἡ ἀρχή αὐτή, ἄν καί πολλές φορές παραβαίνεται ἤ διαστρέφεται ἕνεκα τῶν παθῶν, πάντοτε ὅμως ἀληθεύει, μαρτυρούμενη ἀπό τήν παγκόσμια συνείδηση. Ἀλλά καί ὁ σήμερα ἐν πολλοῖς τιμώμενος θεῖος Ἀπόστολός μας ἀπό ἐδῶ, τήν Κόρινθο, εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω προτρέπει τούς Ρωμαίους: «ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τάς ὀφειλάς… τῷ τήν τιμήν τήν τιμήν» (ιγ’, 7), διό καί πρέπει καί συμφέρει νά ἐφαρμόζεται ἀκριβῶς ἡ ἀπόδοσις βραβείων ὄχι μόνον στούς ὑψηλούς ἀγῶνες τούς περί τήν εὕρεση καί αὔξηση καί τελειοποίηση τῶν τεχνῶν καί τῶν ἐπιστημῶν, τούς περί τήν κυβέρνηση τῶν Ἐθνῶν καί τούς ὑπέρ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος γενομένους, ἀλλά, καί πάλι σύμφωνα μέ τόν Ἀπ. Παῦλο, καί στούς «κοπιῶντας ἐν λόγῳ καί διδασκαλίᾳ» (πρβλ. Α’ Τιμ. ε’, 17), οἱ ὁποῖοι μάλιστα «διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν».

Ἔτσι, λοιπόν, στοιχούμενοι καί τῆς ἀπό ἐτῶν ἤδη δημιουργηθείσης παραδόσεως τῆς Ἀποστολικῆς Τοπικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὅπως κατ᾿ ἔτος πράττουμε, νά τιμοῦμε διακεκριμένα πρόσωπα «ἐν ἔργοις καλοῖς καί ἀγαθοῖς», τά ὁποῖα λόγῳ καί ἔργῳ διηκόνησαν ἤ συνεχίζουν νά διακονοῦν στήν Ἀποστολική Ἱερά Μητρόπολή μας καί δι᾿ αὐτῆς καί τήν καθ᾿ ὅλου Ἐκκλησίαν εἰς τά πρόσωπα τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου μας, ἀπεφασίσαμε, μετά καί τήν ἀπονομή τῆς ὑψίστης τιμῆς τοῦ τίτλου τοῦ Ἐπιτίμου Καθηγητοῦ ἀπό τό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2024, στό ἄξιο τέκνο τῆς πόλεως τοῦ Κιάτου (Σικυῶνος), στόν ἀπόφοιτο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κορίνθου, στόν θαλερό Ἐπιστήμονα, στόν ἔξοχο Καθηγητή τῆς Θεολογίας, στόν «Πρύτανη τῶν συγχρόνων Θελόγων», ὅπως προσφυέστατα ἐχαρακτηρίσθη, στόν Ἐλλογιμώτατο κ. Βλάσιο Φειδᾶ τοῦ Ἰωάννου, τήν παρασημοφόρηση Αὐτοῦ μέ τόν χρυσοῦν Σταυρόν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας, δι᾿ ὅσα ὑπέρ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστήμης ἀλλά κυρίως ὑπέρ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἔπραξε καί συνεχίζει νά πράττῃ!

Ὁ Ἐπίτιμος τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν σοφός Καθηγητής καί διδάσκαλος καί τῆς ἐλαχιστότητός μου, ἀλλά καί σχεδόν πάντων τῶν συμπαρόντων καί συνευχομένων σήμερα Σεβ. Ἱεραρχῶν, ὁ ὁποῖος πρός μεγίστη μου τιμή μέ συγκαταριθμεῖ μεταξύ τῶν «στενῶν φίλων» του στό βιβλίο του μέ τόν τίτλο: «ΛΕΒΙΑΘΑΝ», εἶναι πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς (1959), Διδάκτωρ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Στρασβούργου (1963), Διδάκτωρ (1966), Ὑφηγητής (1969), Ἔκτακτος Καθηγητής (1971) καὶ Τακτικός Καθηγητής (1975) τῆς Γενικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΕΚΠΑ μέχρι τὴ συνταξιοδότησή του (2003). Ἡ συμβολή του στόν δημόσιο βίο συνδέθηκε μέ σημαντικές θέσεις καί ἁρμοδιότητες ὅπως (Σχέσεις Ἐκκλησίας - Πολιτείας, Ἑνότητα Ἐκκλ. Ἱεραρχίας, Σχέσεις μὲ τὰ Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, Ἐκκλ. Περιουσία, Οἰκογενειακό Δίκαιο, Διπλωματικές Σχέσεις μὲ τὸ Βατικανό, κ.α.), ἤτοι τοῦ: 

• Γεν. Διευθυντοῦ Θρησκευμάτων μέ πρόταση τοῦ Ὑπουργοῦ τοῦ ΥΠΕΠΘ Π. Ζέπου (1974-1980),
• Κυβερνητικοῦ Ἐπιτρόπου στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης (1975-1981),
• Συμβούλου τοῦ Ὑπουργοῦ ΥΠΕΠΘ καὶ ΥΠΕΞ καὶ Πρωθυπουγοῦ Γεωργίου Ράλλη, γιὰ σοβαρὰ ἐκκλησιαστικά θέματα (1976-1985),
• Συμβούλου τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς Κωνστ. Παπακωνσταντίνου, γιὰ τὴν ἐκκλησιαστική νομοθεσία (1974-1985),
• Συμβούλου τῆς Διακομματικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βουλῆς γιὰ τὴ συνεργασία τῶν Κοινοβουλίων τῶν Ὀρθοδόξων Κρατῶν,
• Συμβούλου τῶν ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (1974 κ. ἐξ.),
• Ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες (1976-2001),
• Συμβούλου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ κανονικά ζητήματα καὶ τῆςΓραμματείας γιὰ τὴν προπαρασκευὴ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (1969- 2016),
• Προέδρου τοῦ Ἀνωτάτου Ἐπιστημονικού Συμβουλίου τοῦ ΥΠΕΠΘ γιὰ τὶς Ἀνώτατες Ἐκκλησιαστικές Ἀκαδημίες (2012-2015),
• Κοσμήτορα τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ

Σαμπεζύ Γενεύης (2001-2018),

• Μέλους τοῦ Διοικητικού Συμβουλίου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας (1986-2021),
• Μέλους τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν Ὑποθέσεων κ.ἄ.

 

Τοῦτον ὀφειλετικῶς, ἡ Ἀποστολική Μητρόπολη Κορίνθου, ἡ πόλη τῆς Κορίνθου, στήν ὁποία μεγάλωσε καί εὐχερῶς περαίωσε τίς Γυμνασιακές του σπουδές κάτω ἀπό τήν ἐπίβλεψη εὐμαθῶν Καθηγητῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κορίνθου, ἀπό τήν ὁποία ἐξῆλθε πλήρη ἔχων τά στήθη τοῦ ἱεροῦ ἐκείνου πυρός, πού ἀναδεικνύει τούς μεγάλους ἄνδρες, σήμερον διά τοῦ ταπεινοῦ Ἐπισκόπου της, ἰδιαιτέρως τιμᾶ. Ἡ μητέρα καί τροφός Ἐκκλησία τόν νέον αὐτόν Ἰσραήλ, τό γνήσιον αὐτῆς τέκνον, ἐπιβραβεύει διά τήν ζῶσαν καί ἐνεργόν αὐτοῦ πίστιν, ἡ ὁποία διὰ τῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ τῆς ἐκβάσεως ἐφανερώθη, κατὰ τό Ἀποστολικὸν˙ «δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» (Ἰακ. β’, 18).

Εὐγενὴς καὶ εὐπροσήγορη συμπεριφορά, ἦθος σοβαρὸ συνάμα καὶ μειλίχιο, ἁβροφροσύνη εὐάρεστη καὶ θελξικάρδια, ἐξάσκηση τῆς Ἐπιστήμης μετὰ πολλῆς τῆς περισκέψεως, περινοίας καὶ εὐστοχίας, νοῦς διορατικὸς μετὰ σεβασμοῦ ἐκφέρων τὴν ἀλήθεια, ἔστω κι ἂν αὐτὴ προκαλεῖ πόνον, καὶ πολλὰ ἄλλα, τὰ τιμαλφῆ του προσόντα. Μὲ αὐτὰ πορεύεται, δι᾿ αὐτῶν τῆς δεούσης τιμῆς ἔλαχε καὶ δι᾿ αὐτῶν «θύραι αὐτῷ ἠνοίχθησαν».

Ὁ μετριόφρων Ἐκκλησιαστικός καί φιλόδημος ὅμως, Βλάσιος, τὰ Ἐκκλησιαστικωφελέστερα ἅμα καὶ Ἐθνωφελέστερα ἐπεδίωκε καὶ δι᾿ αὐτὰ, ὡς «φιλομήτωρ» υἱὸς, ἐργάσθηκε, ἐμπνευσθεὶς καί ἐνισχυθείς πρός τοῦτο ὑπὸ τοῦ μεγαλοπνόου ἀοιδίμου προκατόχου μου κυροῦ Προκοπίου τοῦ Τζαβάρα ὡς καί τῶν αὐτοῦ καί τῆς ἐμῆς ταπεινότητος μεγίστων ἐν ἔργῳ καί λόγῳ κλεινῶν καί ἀρίστων προκατόχων Σωκράτη Κολιάτσου καί Δαμασκηνοῦ Παπανδρέου τοῦ καί κτήτορος τῆς Νέας Κορίνθου καί Προκαθημένου τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας γενομένου.

Τὴν Ἀποστολικὴ ἡμῶν Ἱερὰ Μητρόπολη ἐτίμησε ἐπίσης ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ἀμέσου προκατόχου μου κυροῦ Παντελεήμονος τοῦ Καρανικόλα μέ τὴν πληρέστατη καὶ ἀντικειμενικότερη παρουσίαση τῆς ζωῆς καὶ τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ἔργου διά τῆς προσφωνήσεώς του στήν τελετὴ ἀνακηρύξεως αὐτοῦ σὲ ἐπίτιμο Διδάκτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τό ἔτος 1991.

Ἡ ἐπιστημονική περιωπή, στήν ὁποία ἐκ νεοτάτων χρόνων μεταρσιώθηκε τάχιστα ὁ ἔντοπός μας Πανεπιστημιακός Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδᾶς, ὡδήγησε αὐτόν στήν ἔκδοσι καί κυκλοφορία πλείστων ὅσων περισπουδάστων θεολογικῶν, ἱστορικῶν, νομοκανομικῶν κ.λ.π. Ἐπιστημονικῶν Μελετῶν, (συμποσουμένων σέ μερικές ἑκατοντάδες), μέ πρῶτο καί βασικό ἔργο του τήν περιάκουστη «πενταρχία τῶν Πατριαρχῶν», ἀναλογιζόμενος αὐτός ὅτι ἕκαστος ἐπιστήμων ὀφείλει νά συντελέσῃ κατά δύναμι στήν παραγωγή ἐπιστημονικοῦ ἔργου καί αὐτός ὑπερέβη ἑαυτόν σέ ἔρευνες, πανύχιες μελέτες, προσφορά χρόνου, κόπου, θυσιῶν. Διό καί οὐδέποτε, πιστεύω, ὅτι ἡ Πανεπιστημιακή κοινότητα ἤ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία θά γίνουν ἐπιλήσμονες τῆς ἔρευνας καί τῆς προσφορᾶς στά Θεολογικά γράμματα καί μάλιστα μετ᾿ εὐχερείας, πρωτοτυπίας καί λυσιτελείας εἰς ὅλους τούς Κλάδους τῆς Θεολογίας τοῦ σήμερα τιμωμένου Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ.

Δέν εἶναι τυχαία ἡ τοποθέτησις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου περί τοῦ προσώπου τοῦ κ. Καθηγητοῦ: «θαυμάζομεν πάντες τήν προσφοράν σας εἰς τήν θεολογικήν ἐπιστήμην, τήν ἀκαταπόνητον Ἐρευνητικήν σας ἐργασίαν καί τήν τεραστίαν, συγγραφικήν σας παραγωγήν. Ἡ τρίτομος «Ἐκκλησιαστική Ἱστορία» ἔργον ζωῆς καί μνημεῖον σοφίας, ἀποτελεῖ ἐναξάντλητον ταμιευτῆρα ἱστορικοῦ ὑλικοῦ, πηγήν ἐμπνεύσεως καί βιβλίον ἀναφορᾶς διά τούς συγχρόνους, ἀλλά καί διά τάς ἐπερχομένας γενεάς.

Ἀφήσατε ἐποχήν καί ὡς Κανονολόγος. Κτῆμα ἐς ἀεί θά παραμείνῃ ὁ «δεκάλογος» τῆς ἑρμηνευτικῆς τῶν Κανόνων, ἐν ἀρρήκτῳ ἀναφορᾷ πρός «τήν ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας νά προσφέρῃ συνεχῶς καί ἀδιακόπως τήν ἀμετάβλητη οὐσία τῆς ἐν Χριστῷ καινῆς ζωῆς σέ νέα καί παραδεκτά ἱστορικά σχήματα». Προσφάτως μᾶς ἐχαρίσατε καί τόν ὀγκώδη τόμον «Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον ὑπό τό φῶς τῆς Κανονικῆς Παραδόσεως».

Ἔχετε τήν ἐξαίρετον ἱκανότητα νά εὑρίσκετε καί νά προτείνετε τεκμηριωμένας λύσεις εἰς περίπλοκα προβλήματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί τῶν διεκκλησιαστικῶν σχέσεων… Αἱ ἐξέχουσαι ἱκανότητές σας ἐξετιμήθησαν καί ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Εἶναι γνωστή τοῖς πᾶσιν ἡ καθοριστική συμβολή σας εἰς τήν κατάρτισιν τοῦ «Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». («ΛΕΒΙΑΘΑΝ» σελ. 9-10).

Ἡ ἀγαστή συνεργασία στό ἐν γένει ἔργο καί στόν τομέα τῶν ἐκδόσεων, καί τῶν ἐκδόσεων τῶν συγγραμμάτων του μετά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ὀργανισμοῦ ὑπό τήν Ἱεράν Σύνοδον «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ἀλλά καί ὡς μέλους τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου αὐτῆς ἐπί πολλά ἔτη δέν φανερώνει μόνο τό Ἐκκλησιαστικό ἦθος τοῦ ἀνδρός ἀλλά καί τόν σεβασμό καί τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τόν Ὀργανισμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πού περιέθαλψε τήν νεότητα αὐτοῦ καί πλειάδος Κορινθίων νέων κατά τά φοιτητικά τους χρόνια ὑπό τήν στοργικήν μέριμναν τοῦ ἀειμνήστου Προκατόχου μου κυροῦ Προκοπίου Τζαβάρα, ὑπό τήν μορφήν ὑποτροφιῶν.

Τὰ ὀλίγα αὐτὰ ἀγωνίσματα καὶ φιλοπονήματα τοῦ σήμερον τιμωμένου συμπολίτου μας ἀνδρός, ποὺ ἀναφέραμε λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου ἱκανοῦ, θὰ ἦσαν «ἔτι καὶ ἔτι» ἐλλειπῆ, ἂν δέν κάνουμε λόγο καὶ γιά τὴν «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησίαν του», τὴν οἰκογένειά του, τὴν ὁποίαν μετὰ τῆς ἐριτίμου συζύγου του κυρίας Ἀγγελικῆς συνέστησε καὶ μέχρι τώρα ἀπολαμβάνει τὴν οἰκογενειακὴ εὐτυχία καὶ τίς χάριτες τῆς ἀφοσιώσεως καὶ τῆς τιμῆς, ὄντας ἀμφότεροι πρότυπο στοργῆς καὶ πρός ἀλλήλους καὶ πρός τὰ φίλτατα τέκνα τους, ἂν καὶ ἡ μεγάλη καρδιά τους ὑπέστη πικρή δοκιμασία διὰ τῆς ἀδοκήτου ἀποστερήσεως τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δύο υἱῶν των.

Ὁ Σοφὸς Σειρὰχ σημειώνει: «Φρόντισον περὶ ὀνόματος, αὐτὸ γὰρ σοὶ διαμένει … ἀγαθὸν ὄνομα εἰς αἰῶνα διαμενεῖ.» (μα’, 12-13). Ἡ Θεολογικὴ Ἐπιστήμη μεμνημένη τοὺς ἀτρύτους Ἐπιστημονικοὺς Σας κόπους θὰ εὐλογεῖ εἰς αἰῶνας τό ὄνομά Σας, Ἐλλογιμώτατε κ^ε Καθηγητά!

Ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία, πού ἀπό ᾿Σᾶς, κ^ε Καθηγητά, προσδοκοῦσε «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ περιστάσει», μεγάλες ἀναπαύει ἀκόμη παρήγορες ἐλπίδες.

Ἡ Τοπικὴ μας Ἀποστολικὴ Παύλειος Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῆς γενέτειράς Σας γῆς, ἐξαγγέλει σήμερα τὸν δίκαιον ἔπαινόν Σας. Χαῖρε κ^ε Καθηγητά, σοφέ μου διδάσκαλε καί ἐν Κυρίῳ παιδαγωγέ καί τῆς νεότητός μας γλυκύτατε χειραγωγέ, Χαῖρε δοῦλε Κυρίου, ἀγαθὲ Χριστιανέ, χαῖρε καλὲ στρατιῶτα, χαῖρε συντοπίτα μας, ποὺ τὴν Κορινθιακὴ γῆ τιμᾶτε μέ ὅσα στήν ζωὴ Σας κατορθώσατε, χαῖρε πού τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑψηλὰ ἐκρατήσατε. Ὁ Ἀπόστολός μας Ἅγιος Παῦλος εἴθε νά χαρίζηται μακρὸν τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς τῆς Ὑμετέρας περιποθήτου καὶ πολυσεβάστου ἡμῖν Ἐλλογιμότητος, διανύσῃ δὲ αὐτὸν Αὕτη ἐν ἀμετατρέπτῳ ὑγιείᾳ, εἰρήνῃ, χαρᾷ καί δημιουργίᾳ, καταξιωθῇ δὲ μετὰ ἀπὸ πολλὰ - πολλὰ ἔτη παρὰ τοῦ μισθαποδότου Θεοῦ καὶ τῶν ἀποκειμένων τοῖς πιστοῖς καὶ ἀγαθοῖς αὐτοῦ δούλοις βραβείων τε καὶ στεφάνων.

Ἄξιος!